Regent's Park

- Lubię czarną bieliznę - rzucił. I nie, to nie był podryw. Ale cóż, tego czerwonooki nie mógł wiedzieć!
Chyba, że stalkerował młodego detektywa równie dobrze, co detektyw stalkerował młodocianego psychopatę z pociągiem do gadów.
I like trains...
- No jasne, zawsze dostarczasz mediom rozrywki, więc jak by mieli cię nie kochać? - A policję znowu ośmieszał w najlepsze. W sumie, była to jedna z niewielu rzeczy, dzięki której Valentine cieszył się, że już do tej bandy nie należy.
Spojrzał na nagranie, wsadzając sobie do ucha drugą słuchawkę i naciskając magiczny przycisk "play".
- Wręcz przeciwnie, miejsce skąd pochodzi nagranie możesz znać, lub znasz doskonale, jeśli to Ty na nim jesteś. Jak widać, można tu znaleźć twoją osobę chociaż... Coś tu wyjątkowo nie gra. Chociażby głos - zauważył i ucichł, aby czerwonooki mógł w spokoju tego przesłuchać.

- Lubię złote oczy. - A młody psychopata w przeciwieństwie do detektywa, znów uderzył we flirtujący ton. Tak, lubił się bawić w podrywy. Nie stalkował, nigdy tego nie robił. Obejrzał w ciszy nagranie, nie komentując go ani raz. Dopiero wraz z zakończeniem nagrania, wyjął z ucha słuchawkę i sięgnął po swój własny telefon. Odblokował spore urządzenie, przesuwając palcem po dotykowym ekranie. Po kilku kliknięciach, podsunął detektywowi telefon z wyświetlonym zdjęciem jegomościa z nagrania. W rzeczy samej, był podobny do samego Saviera, aczkolwiek tylko patrząc z daleka. Czerwonooki przesunął na kolejne zdjęcie, prezentujące tego samego mężczyznę, tyle że z bliska. - Przykro mi, trafił pan dzisiaj na nie tego kopciuszka co trzeba. Pozwolę sobie powiedzieć, iż policja jak i detektywi powinni zaprzestać szukania czegokolwiek na mą skromną osobę. Nikt mnie nie złapał. I nikt nigdy nie złapie. - Końcówkę wypowiedział ze śmiertelną powagą, wbijając krwiste spojrzenie wprost w złote oczyska detektywa. Jakby chciał go tym wzrokiem przewiercić na wylot. Zraz jednak usta kryminalisty wykrzywił szeroki uśmiech.

- Ćśśś, bo się zarumienię. - Odparł jedynie, kręcąc przy tym głową i dając mu obejrzeć materiał.
Obserwował go przez cały ten czas, ale nie wyczytał z jego twarzy nic istotnego, toteż pozwolił by ten w spokoju oglądał nagranie.
I dopiero patrząc na zdjęcia podsunięte mu przez Saviera zmarszczył brwi.
- Cóż, przynajmniej wiem, że tropy które posiadam są fałszywe. To ważna informacja - zauważył, nie pesząc się ani trochę na te wwiercające się w niego spojrzenie. W swoim zawodzie musiał być wytrzymały, a te niezwykłe tęczówki były bardziej intrygujące niż odpychające czy niepokojące.
Przynajmniej dla złotookiego.
- Jak jednak słyszałeś na nagraniu, mężczyzna ten podaje twoje nazwisko jako Swoje, a mężczyźni z nim rozmawiający nie oponują ani razu. Więc ktoś bardzo ładnie próbuje cię w coś wsypać... - Ostrzegał Queenstone'a? Jakby musiał. Taki ktoś jak on pewnie koncertowo da sobie radę. Nie mniej strasznie mu ulżyło, nawet jeśli przesiadówka na ławce w parku z kryminalistą nie należy do mało ryzykownych zajęć.
Przeciągnął się z głośnym pomrukiem, wyraźnie zadowolony.
- Dopiero by była na mnie nagonka, gdybym podesłał fałszywe dowody - wyjaśnił czerwonookiemu swe rozluźnienie.

- Czekam. - Oparł mrukliwie, zsuwając się nieco i wspierając głowę na ostatnim szczeblu oparcia ławki. Zastanawiał się przez chwilę, wpatrując w przestrzeń przed sobą. Obracał telefon w palcach, by po chwili go schować. Ręce zaś wcisnął z powrotem do kieszeni płaszcza.
- Tak jak powiedziałem, przyprowadzę go pod same drzwi komisariatu. Razem z ludźmi którzy postanowili z niewiadomego powodu mu pomóc. Nikt nie będzie szargał mojego nazwiska. - Końcówkę wypowiedział niebezpiecznie niskim tonem, marszcząc przy tym brwi oraz tracąc uśmiech z ust. Podniósł się z ławki tanecznym krokiem, odwracając ku detektywowi.
- W każdym razie, dziękuję za ciekawe informacje, panie Valentine. Do rychłego zobaczenia. - Pomachał jeszcze detektywowi, i odszedł w swoją stronę, wyciągając przy okazji telefon.

z/t

Wypuścił głośno powietrze z nosem, zaraz po tym jak pożegnał się z czerwonookim.
Czyli wyszło na lepiej niż na dobre, jeśli rzecz jasna Queenstone zamierza dotrzymać słowa. Nie mniej jednak wolał, by informacja do jego romantycznego inaczej spotkania z czerwonookim kryminalistą nie dotarła do ojca.
Już mu starczyło, że stary zrzęda truł mu tyłek swoim pieprzeniem trzy po trzy na co dzień.
Cóż, zawsze może przecież po prostu odłożyć słuchawkę.
Wstał, poprawił płaszcz i odszedł tanecznym krokiem. Czas porozmawiać ze znajomymi detektywami.

z/t