Dante Lefebvre

Imię/Imiona i nazwisko: Dante Lefebvre
Pseudonim: Dante
Wiek: 19 lat
Pochodzenie: Francuz i mieszkaniec; właściwie już były, oświeconego Paryża.
Rodzina: Bo całe też życie, jego losy i idee to osobliwa historia. Bardzo francuska, trochę angielska i niesłychanie pogmatwana. Pogmatwana w kilku znaczeniach. Na pierwszy rzut oka nic zresztą nie zapowiada kłopotów. Pozycja Dantego zdaje się być już ustawiona od samych narodzin. Odpowiedzialny; przyszła głowa pokoleń. Wznoszący rodzinną spuściznę na laury współczesnej awangardy. Ścierają się tu, interferują i łączą niemal wszystkie ważne osobowości. Duża grupa zagadnień politycznych, filozoficznych i socjologicznych, gdzie rozczochrane, jasne włosy odnajdywały przyjemność jedynie w bąbelkach, kumulujących się na dnie kieliszka od szampana. Skąd jednak u Dantego ów bezlitosny wyrok trzymającego się na uboczu chłopca? Kulturę intelektualną, jak przystało na każdego Lefebvre'a, miał rozległą i wyjątkowo nowoczesną. Wiele podróżował z rodzicami oraz bratem. Nie odklejał nosa od szyb samolotu, podczas kilkugodzinnych lotów do Egiptu. Może stąd, że wcale nie podobała mu się korona i tytuły, usilnie wciskane przez rodziców w jasną, nienasyconą głowę. Ostro protestował, gdy wpajano mu zasady funkcjonowania rodzinnej firmy, przeznaczając na to dodatkową godzinę z prywatnym nauczycielem. I tak zaczyna się uwertura, początek buntowniczych doświadczeń. Kolejne lata spędził na wymykaniu i wykręcaniu z grzecznych obowiązków. I tylko zniesmaczone spojrzenia wysoko urodzonej społeczności, która świeżości doświadczeń pojąć nie potrafi. Otacza się wirem sporów, niechęci, uwielbień, skandali i plotek. Wyżywa się całą, swoją niezaspokojoną naturą. I tylko niewinne wieczory, spędzane w sypialni brata, przynoszą mu ukojenie. Swego rodzaju wewnętrzny spokój i ciche oddanie względem tej drobnej istoty rośnie z roku na rok. W pewnym etapie swojego życia wyznacza sobie cel - Swoistą ucieczkę do innego kraju; razem z bratem, do rodzinnych ziem swojego ojca. Z trudem unika dziecięcego nawyku brudzenia szklanych powierzchni palcami, gdy pojawia się pod nimi Londyn.

Orientacja: Biseksualizm.
Grupa: College
Szkoła: College
Przedmioty/Profil: Filologia angielska i staroangielska.

Charakter: Jego wybuchowy charakter kipi od sprzecznych napięć, a równie piekielnej zbitki nie było w rodzinie od wieków. Rzeczy poważne przyjmuje z parodią lub świadomym fantazmatem, równocześnie kreśląc hasło "Carpe diem'' na większości schowanych pod łóżkiem zeszytów. Na tę i tak już intensywną mieszankę, nakłada się jeszcze słabość do alkoholu. Koniecznie unikatowego i drogiego, najlepiej w ładnych butelkach z jeszcze ładniejszymi napisami. Szydercze spojrzenie na środowisko, w jakim przyszło mu żyć przez całą swoją młodość, staje się obserwacją, a wszystko razem nabiera jakiejś nowej goryczy. Zdewaluowania uczuć sprawiają, że w nawyk wchodzi mu pozornie nonsensowny humor. Mimo nutki egzaltacji w przytoczonych wypowiedziach, łatwo dostrzec, że zawierają najzupełniej słuszne obserwacje i porównania. Boleśnie sięgają nikczemnej natury człowieka; bo w inny sposób nie potrafi sobie jej wyobrazić, a może nawet nie chce. Tak więc urzeka i czaruje, równocześnie powalając towarzystwo naturalną, łatwo przychodzącą na usta szczerością. Chwilami najboleśniej prawdziwą i dosadną. Nie, Dantemu nie zawsze można wierzyć na słowo. Wciąż interpretuje sam siebie, referuje i komentuje własne idee, myśli, odczucia. Przeważnie zaskakująco trafnie. Między pełną samoświadomością oraz na pół świadomym okłamywaniem siebie. Między demaskowaniem rzeczywistości i konstruowaniem sztucznych rajów. Między buntem, ucieczką - Mieści się jego jestestwo. Samotność istnienia oraz świadomość samotności innych. Pragnienie "bycia sobą'' i niemożność osiągnięcia tego stanu. Ciągła walka i szelmowskie gesty, rodem wyuczonej maskarady. Dante własny wewnętrzny niepokój i niedosyt zapełnia obecnością Narcisse'a. Tylko wobec niego okazuje jawne zainteresowanie, braterską miłość i lojalność. Nie licząc oczywiście tej, jaką darzył najróżniejsze, paryskie bary i kluby. To w nich z łatwością odnajdywał względne zainteresowanie artystycznej cyganerii, zbuntowanej przeciwko ówczesnemu światu. To w niej kochał się równie żarliwie, jak w polowaniu na nową, epokową rewolucję. Tylko blizna, na prawym przedramieniu, boleśnie przypomina, iż konsekwencje nie są czymś, co można całkowicie zgnieść i rozdeptać.
Wygląd: Zauważasz kątem oka młodego mężczyznę, ma on dokładnie sto osiemdziesiąt dwa centymetry wzrostu. Dumnie, z naturalną lekkością, przemierza uliczkę, co jakiś czas rzucając śmiałe spojrzenia w kierunku nieznajomych osób. Sylwetka sama w sobie, wydaje się dobrze zbudowana. Pod masą ciemnych ubrań, znajduje się ładnie wyrzeźbione ciało, regularnie męczone przez niego podczas kilkukilometrowych biegów, lub mniej wyzywającej jogi. Posiada nieco przydługie, jasne włosy w kolorze dojrzałej pszenicy, splątane gdzieś nieszczęśliwie za uchem. Zdobią je dwa, srebrne kolczyki. Tylko lewe. Zwraca ku Tobie swoją twarz i jawnie prezentuje ostro zarysowane kości policzkowe. Wąsko trzymane usta, równie blade jak lico nieznajomego. Podbródek, odziedziczony po matce, naturalnie zawsze będzie zadarty ku górze. Choć mimo wszystko, reszta postury i ogólnej prezentacji, otrzymane zostały w spadku od ojca. Oczy, obramowane długimi, urzekającymi rzęsami w kolorze czerni, mają barwę listopadowego nieba, usłanego grubymi chmurami. Idąc dalej, widzisz długą szyję, skropioną pachnącą mieszanką ostrych, piżmowych perfum. Przyozdobiona białą koszulą, starannie zapiętą co do ostatniego guzika. Pełen perfekcjonizm, dotyczący aparycji, wydaje mu się zawsze na miejscu. Czarna marynarka, czasem zamieniana na długi, równie ciemny płaszcz, zasłania szczupłe, miękko zarysowane ramiona. Dłonie długie, zawsze zadbane, a do tego przeraźliwie chłodne. Wsunięte są w kieszenie idealnie dopasowanych spodni, zakupionych w jednym ze sklepów na paryskiej Alei Haussmann. Jeden z odsłoniętych, kościstych nadgarstków, jest przyozdobiony bransoletką. zwykłą, taką z dziecięcych rzemyków; prezentem od brata na dziesiąte urodziny. A jeśli poszczęści Ci się zakraść pewnej nocy do domu młodych Lefebvre'ów, zaimponuje Ci smok, wytatuowany na całej powierzchni gładkich pleców, często prezentowanych tylko podczas snu.
Największe wady:
❖Brakuje mu poczucia czasu. Nie zwraca uwagi na liczby i wskazówki, a spóźnienia; czasem nawet kilkugodzinne, są wpisane na stałe w jego naturę. Nigdy nie przynosiło to dumy dla rodziców, przywiązujących ogromnej wagi do odpowiednich zachowań.
❖Często heroiczna potrzeba zbawiana świata i nieustępliwa duma, są przyczynami bójek. Te z kolei pozostawiają piękną ozdobę, w postaci opuchniętej wargi, lub sinego oka przez najbliższe kilka tygodni.
❖Nie potrafi oszczędzać pieniędzy i często trwoni je na wyjątkowo głupie, niepotrzebne rzeczy. Aczkolwiek piękne i zachwycające.
Zainteresowania: Teatr Elżbietański. Wszelkiego rodzaju gry kostiumowe. Muzyka klasyczna. Najróżniejsze rodzaje herbat, uparcie parzone w porcelanowych filiżankach. Wszelakie buddyjskie praktyki. Poniekąd hazard, wymieszany z burleską.
Dodatkowe:
-Mieszka razem z Narcisse'm, gdyż poczuwa się w pełni odpowiedzialny za swojego młodszego brata. Czasami sprawa ma się zupełnie na odwrót.
-W wieku szesnastu lat, uciekł na kilka dni do trzynastej dzielnicy, uważanej za wyjątkowo zdeprawowaną część emigrantów z Azji, nazywana siedliskiem zła. Dante, bezkreśnie zauroczony religią wielkiego Buddy, oddał się wówczas pod boską opiekę, czego dowodem jest wytatuowany smok.
-Ma układ z paryską mafią, która obiecywała mu bezpieczeństwo podczas nocnych wypraw i pełną swobodę, w zamian za część informacji, pozyskiwanych na przyjęciach dla polityków i ważnych osobowości.
-Jest oficjalnie zaręczony z córką słynnego działacza rządowego, lecz nie przetrawia tej informacji, całkowicie ignorując decyzję rodziców. Jeszcze jawnie tego nie przyznał.
-Wbrew obecności kucharzy, pokojówek i opiekunek, Dante nigdy nie korzystał z ich usług, gdy nie musiał. Wolny czas uwielbiał spędzać w kuchni, samemu ucząc się gotować. Jest niedoścignięty, jeśli chodzi o umiejętności kulinarne.
-Ma skłonności aktorskie, dzięki którym udawało mu się w dzieciństwie niejednokrotnie przechytrzyć nie tylko rodziców, ale i kolegów ze swojego otoczenia. Swojemu młodszemu bratu, zawsze przypisywał rolę Julii, gdy przyszło im deklamować szekspirowskie dramaty podczas wspólnych zabaw.
Miejsce zamieszkania: Apartament na obrzeżach Londynu.

1) Nie "Dante'go" i "Dante'mu", tylko "Dantego" i "Dantemu". To imię odmienia się normalnie, bez apostrofu.
2) Interpunkcja trochę u Ciebie leży, przejrzyj KP jeszcze raz pod jej kątem.

Co zauważone, to poprawione. Jeśli coś jeszcze rzuca się bezkarnie w oczy, proszę o informację.