Imię/Imiona i nazwisko: Axel Solberg
Wiek: 18 lat
Pochodzenie: rodzina wywodzi się z Danii, ale Axel urodził się już w Anglii
Rodzina: Rodzice, żywi i zdrowi w dodatku. Matka, Karla Solberg, z wykształcenia dentystka. Stanowcza, trochę apodyktyczna i przerażająca, gdy się uśmiecha. Ojciec, Espen Solberg, pan architekt. Spokojny i zrównoważony człowiek, pantoflarz z wyboru. Jako ciekawostkę można dodać fakt, że poznali się na fotelu dentystycznym. Rodzeństwa nie ma nad czym czasami ubolewa, za to posiada liczne kuzynostwo, wujostwo, dziadkowie również żyją, acz tą część rodziny widuje rzadko, bo mieszkają w Danii.
Orientacja: Nigdy się nad nią w sumie nie zastanawiał. Bywał już zakochany w przedstawicielach obu płci, więc najprawdopodobniej jest biseksualny.
Grupa: College
Szkoła: College
Profil: Uczęszcza na profil psychologiczny. Dla niektórych mogłoby się to wydać bez sensu skoro ciągle biega i mówi jakim to on będzie znakomitym reżyserem. Axel wybrał go, bo uważa, że znajomość ludzkiego umysłu (którym swoją drogą potrafi się bardzo jarać) pomoże mu w przyszłości w tworzeniu wiarygodnych i elektryzujących postaci.
Status: Ne tam, za duża odpowiedzialność.
Charakter: Axel to dziwny przypadek. Na ogół oderwany od rzeczywistości, acz radosny i przyjaźnie nastawiony do życia człek. W okresie wzmożonej pracy bywa marudny, a że praktycznie ciągle pogrążony jest w robocie, to cóż... Narzeka, ale raczej dla zasady i pocieszenia samego siebie, niż dlatego, że rzeczywiście jest mu źle. Należy do ludzi niezbyt utalentowanych jeśli chodzi o przedmioty ścisłe czy nawet języki. Za to ma spore pokłady talentów artystycznych. Pisze, trochę rysuje, a swoje wizje od kiedy skończył 13 lat próbuje przelewać na scenę. Jest tak pogrążony we własnym świecie, bo nieustannie wymyśla kolejne fabuły i przedstawienia. Pisanie ich nazywa swoją pracą i podchodzi do niej niezwykle entuzjastycznie. Axel wręcz żyje pewnymi stadiami rozwoju jego pracy twórczej. Gdy ma jakiś pomysł trudno się do niego dobić, bo nieustannie coś notuje, poprawia, udoskonala. Jeśli akurat nie ma czasu, to każdego bliższego znajomego musi powiadomić o tej tragedii. Kiedy w końcu udaje mu się przepchać swój projekt kole teatralnym, biega jeszcze bardziej szczęśliwy. To zły czas dla aktorów, bo swoją wizję stara się odtworzyć jak najdokładniej. Jest perfekcjonistą, wymaga od innych bardzo wiele, ale i sam dużo pracuje. Później traci niemal całkowicie zainteresowanie swoim poprzednim dziełkiem i próbuje stworzyć coś nowego. Jeśli nic nie przychodzi mu do głowy, przechodzi drobne załamanie. Jest przybity brakiem weny i wszystko wokoło go nudzi. Tak więc, jak widać, życie Axela kręci się wokół przedstawień. Swoich przyjaciół nieustannie zasypuje nowymi pomysłami. Pyta o zdanie, szczere opinie i poprawki. No bo co mu po suchych pochwałach? W sumie one też są potrzebne. Ładują człowieka, jeszcze bardziej rozdmuchują jego ego, ale praktycznie rzecz biorąc nie wnoszą nic szczególnego. Dopiero krytyka pozwala stać się lepszym. Axel źle znosi krytykę i doskonale o tym wie. Próbuje nawet coś z tym zrobić ale z różnym skutkiem. Pewności siebie mu nie brakuje. Jeśli już sobie coś wymyśli, to do końca będzie bronił swojego zdania. W kwestii teatru i filmu to on ma zawsze rację, bez dwóch zdań! W sprawach codziennych jest jednak trochę bardziej przygaszony i zdolny do kompromisów. Ba! Przecież z niego czasami jest dziecko, o które trzeba jeszcze dbać. Nie zawsze pamięta o posiłkach, potrzebuj częstych pochwał i utwierdzania go w przekonaniu, że jest wybitnie uzdolniony, nie ma pojęcia o polityce czy o płaceniu rachunków... Można wymieniać dalej i dalej, ale chyba nie ma to większego sensu. Axel żyje własnym, bardzo oddalonym światem. Wręcz trudno porozumieć mu się z ludźmi, którzy na tematy filmowe czy ogólnie pojętej sztuki nie chcą rozmawiać. Bardzo przywiązuje się do ludzi. To właśnie oni inspirują go do robienia czegokolwiek i gdy przechodzi swoje małe doły, liczy, że ktoś przyjdzie i wyciągnie go z tego załamania. Uwielbia przebywać ze swoimi przyjaciółmi, trudno mu wtedy zamknąć usta, tyle gada. Może być typem w najwyższym stopniu irytującym, ale za bardzo się tym nie przejmuje. Albo twierdzi i wszystkim pokazuje, jak bardzo go to nie obchodzi, a potem w zaciszu własnego pokoju rozkłada wszystko na czynniki pierwsze. Dość kochliwy, ale te jego uczucia to kolejna dość skomplikowana sprawa. Niby uważa się za człowieka stałego w uczuciach, ale w rzeczywistości zdarza mu się szybko tracić zainteresowanie dawnym obiektem uczuć. To jak ze sztuką. Najpierw poświęcasz jej cały swój czas i energię, kochasz, zachwycasz się, ale gdy przyjdzie kolejny pomysł, rzucasz w kąt i zapominasz. No bo ile razy można poprawiać jedno dzieło?
Wygląd: Średniego wzrostu chłopak, raczej wyróżniający się z szarego tłumu. Jego włosy pozostają w wiecznym nieładzie. Trudno stwierdzić czy taka ich natura, czy Axel po prostu nie poświęca ani odrobiny czasu na doprowadzenie ich do jako takiego ładu. Okrągłe, niebieskie oczy patrzą zza szkieł dużych okularów o czerwonej oprawce. Przeglądając jego rzeczy można dojść do wniosku, że lubi kolor czerwony. Zdecydowanie nie można go nazwać ani wysportowanym, ani chudym. Axel lubi utrzymywać, że to przez grube kości odziedziczone po machających toporami duńskich przodkach. Jego ubiór zależy od nastroju. Jeśli aktualnie nad czymś pracuje i czuje się bardzo ważny i ogólnie wyjątkowy, zakłada coś, co jeszcze bardziej zwróciłoby na niego uwagę. Lubi muszki, szelki i buty o bardzo stukających obcasach (może wiąże się to z jego sympatią do stepowania?). W słabszym nastroju próbuje wtopić się w otoczenie i nawet koszulka z ulubionym serialowym bohaterem wydaje się zbyt krzykliwa.
Największe wady:
❖ uważa ludzi za idiotów
❖ w wysokim stopniu "nieżyciowy"
❖ jego nastroje potrafią się zmieniać ekstremalnie szybko
❖ jest tak skupiony na sobie i swoim życiu twórczym, że często nawet nie zdaje sobie sprawy, że mógł kogoś urazić
Zainteresowania:
~Film
Praktycznie w każdej wolnej chwili ogląda jakieś filmy. Zna ich wiele i nawet jeśli nie ma pamięci do nazwisk reżyserów czy samych tytułów, to po zarysie fabuły jest w stanie szybko przypomnieć sobie dany twór. Większość filmów ogląda po kilka razy, a jeśli dołączają do niego jacyś znajomi, muszą się szykować na liczne, rozbudowane komentarze w trakcie seansu.
~Muzyka
Nawet jeśli sam nie gra, nie śpiewa, ani nawet nie tańczy (ale marzy mu się kurs stepowania), to bardzo lubi słuchać. Stara się doceniać praktycznie każdy rodzaj muzyki, dostrzegać w nich coś szczególnie dobrego. Nierzadko podczas jej słuchania w głowie tworzą mu się kolejne opowieści dlatego, gdy nie ściąga słuchawek z uszu, można się domyślać, że aktualnie rozpaczliwie poszukuje pomysłu na fabułę.
~Teatr
Do klubu teatralnego należy od kiedy skończył 13 lat. Co prawda różnie to bywało z tym teatrem, szczególnie na początku. Inne dzieciaki go nie lubiły, bo bardzo się rządził przy robieniu czegokolwiek. Do teraz aż tak bardzo się nie zmienił, ale może to ludzie już się do niego przyzwyczaili, a może to jego uwagi zaczęły nabierać większego sensu. Na przedstawienia chodzi tak często, jak tylko może. Uważa to za część swojej edukacji i stara się nie opuszczać przedstawień. Jest nie najgorszym aktorem i dobrze czuje się na scenie, ale jednak woli pozostać w roli reżysera tudzież scenarzysty.
~Literatura i poezja
Bardziej to pierwsze. Lubi czytać chociaż nie zawsze ma na to czas. Ma bardzo długą listę książek do przeczytania i filmów do obejrzenia, regularnie odkreśla zaznaczone punkty, ale lista i tak robi się dłuższa i dłuższa. Czyta bardzo szybko. W dzieciństwie praktycznie nie odrywał się od książek. Jako ciekawostkę można dodać, że pierwszą książkę próbował napisać już w szkole podstawowej, ale gdy przeczytał te notatki po kilku latach, uznał je za beznadziejne i spalił.
~Pływanie
Bo każdy potrzebuje chwili wytchnienia. Nie jest szczególnie dobrym pływakiem, nie nadaje się do szkolnej reprezentacji, ale bardzo lubi sobie rekreacyjnie popływać. Odstresowuje go to i pomaga zebrać myśli.
Dodatkowe:
~Kiedyś uczył się duńskiego. Niby zna podstawy, coś wyduka, ale bywając w Danii wciąż musi się posługiwać angielskim. Zdecydowanie nie jest lingwistą.
~Pije bardzo dużo kawy i uwielbia słodycze. Czasami wręcz nachodzi go nagła obawa o ewentualną nadwagę ale znika wraz z pojawieniem się cukru na horyzoncie.
~Gdyby miał więcej czasu pewnie bardziej zagłębiłby się w modę. Często patrząc na coś ładnego ma napady w stylu „Rysowałbym, ale nie umiem”. Ma mały fetysz na mundury i garnitury.
~Denerwuje się, gdy ktoś mu mówi, że mógłby zostać profesjonalnym rysownikiem. Nie jest w tym aż taki dobry, a ci co myślą inaczej się nie znają. O.
Miejsce zamieszkania: Akademik
Indeks 
