John Wayne Wheller

Imię/Imiona i nazwisko: John Wayne Wheller
Pseudonim: Brak
Wiek: 35 lat
Pochodzenie:Chicago, Illinois, Stany Zjednoczone.
Rodzina: Mieszkał na przedmieściach Chicago wraz z rodzicami i dwójką sióstr. Matka pochodziła z Polski, pracowała w Chicago. Bezrobotny ojciec zajmował się domem i dziećmi.
Dzieciństwo Johna nie przebiegało spokojnie - ojciec nadużywał alkoholu, często bił i wykorzystywał seksualnie swoje dzieci. John w wieku 11 lat został zgwałcony po raz pierwszy, napiętnowanie ze strony Johna Wayne'a Seniora trwało pięć lat...  Było to dużym zaskoczeniem dla jego żony, która nic nie wiedziała. John Wayne Wheller został uznany za winnego sodomii i skazany na pobyt w więzieniu na okres 10 lat, w nagrodę za dobre sprawowanie wypuszczono go po 18 miesiącach.
Helena, złożyła pozew o rozwód i wyjechała z dziećmi do Alston w Anglii, gdzie miała rodzinę. Jej były maż ożenił się po raz drugi, ma dwójkę dzieci. Kontakty z rodziną ograniczył do zera.
Matka Johna zmarła dwa lata później, wykryto u niej raka trzustki. Rok po śmierci Heleny, siostra popełniła samobójstwo. Zamieszkał z najstarszą z sióstr, która utrzymywała go do jego dwudziestych urodzin. Bezradna i wyczerpana zachowaniem brata skierowała go na terapię. Nie widział jej od tamtego czasu.
Johny ma syna Charles'a, który skończy w tym roku 17 lat. Decyzją sądu uznano go za niezdolnego do wychowywania syna. Widuje go na święta Bożego Narodzenia i odwiedza w każdy ostatni weekend miesiąca.
Orientacja: Nie jest pewny.
Grupa: Mieszkańcy
Szkoła: Rok temu ukończył studia prawnicze.
Charakter: Wydarzenia z przeszłości bardzo mocno wpłynęły na życie Johna. Zamieszkał w Londynie, ze względu na swojego psychoterapeutę, znanego w świecie psychologii i leczeniu traumatycznych przeżyć, doktora Henrego Hill. Gdy rozpoczynał terapię stwierdzono u niego zespół stresu pourazowego, bezsenność, depresje, fobię społeczną, uzależnienie od amfetaminy i heroiny, zaburzenia odżywiania i dysfunkcję seksualną.
        John leczy się od 10 lat. Dzięki farmakoterapii przestał ćpać, zwalczył zaburzenia odżywiania, obniżenie nastroju, które trwa przez większość dnia i obecne jest codziennie, utrata zainteresowań i odczuwania radości zdarzają się mu coraz rzadziej. Zaczął zdawać sobie sprawę z tego, że objawy fobii społecznej są nienaturalne i wyolbrzymione. Stara się unikać sytuacji, w których mogłyby się one ujawnić. Wpływa to znacząco na jego życie społeczne, towarzyskie oraz karierę. Jednak leki pomogły mu na tyle, aby ukończyć studia i rozpocząć pracę w kancelarii adwokackiej. Zawód prawnika nie należy do najłatwiejszych. Dokładniej rzecz ujmując, etap przejścia ewolucji ze zwykłego, szarego obywatela do wytrawnego adwokata jest istną drogą przez ciernie. Jednak przy odpowiednich predyspozycjach wraz z zaangażowaniem, determinacją i uporem powoli udaje się mu stanąć na nogi. Powoli.. Podczas trwania terapii próbował popełnić samobójstwo 5 razy, nie jest pewny, czy nie spróbuje jeszcze raz. O jego chorobie wiedzą trzy osoby: jego terapeuta, najstarsza siostra i była dziewczyna, z którą chodził gdy miał osiemnaście lat. Pił, ćpał, okradał siostrę i pieprzył Jessicę, kiedy tylko miał ochotę. Zaszła w ciążę i urodziła mu syna.
Jest spokojny, ułożony, ma w sobie niewyobrażalne pokłady cierpliwości i łagodności. Stał się odpowiedzialnym, niezależnym mężczyzną i kochającym ojcem, który korzysta z każdej chwili spędzonej z Charlim.


Wygląd: Jest zupełnie atrakcyjnym mężczyzną, dlatego, że jego twarz należy do pewnego typu, a nie ze względu na indywidualne rysy. Wszystko na swoim miejscu: zęby proste, uszy przylegające płasko do głowy. Nic nie zakłóca harmonii, każdy element pasuje do innych, a całość jest jak gdyby rozmyta. Zmieni kolor włosów, a zmieni twarz. Zacznie nosić okulary i zapuści wąsy, a stanie się innym człowiekiem. Wygląda na trzydzieści pięć, trzydzieści dziewięć lat, ale równie dobrze mógłby być pięć lat starszy, albo młodszy. Ma wydatny podbródek, wystające kości policzkowe, możliwe, że to dziedzictwo po słowiańskich przodkach, posiada prosty, niemal wymodelowany nos, łagodne rysy twarzy bez śladu jakiejkolwiek ostrości. Nigdy się nie uśmiecha, wszelką emocję wyrażają jego duże oczy, kolor tęczówek jest mało widoczny, ze względu na farmakoterapię źrenice pozostają w stanie ciągłego powiększenia. Jednak doskonale widać, kiedy jest zadowolony, smutny, czy zły.  
Jest brunetem, czarne włosy sięgają mu za uszy, często zaczesuje je do tyłu, by w sposób godny i elegancki reprezentować zawód prawnika. Codzienną garderobą są dobrze skrojone garnitury, odpowiednio wyprasowana i wykrochmalona koszula, krawat, pantofle... Dobrze wyglądasz, ale tak częste użytkowanie staje się męczące i niewygodne - głupi wymóg w pracy. W wolnych chwilach wybiera o niebo wygodniejszy zestaw ubrań i fryzur. Dres, podkoszulek i brak skarpet należy do jego ulubionych.
Mierzy 182 centymetrów, przy wadze 78 kilogramów. Piętnaście lat temu podczas rozpoczęcia leczenia ważył 57. Restrykcyjna dieta i ćwiczenia poprawiły kondycję fizyczną i psychiczną, a przy okazji John zyskał nienaganną, wysportowaną sylwetkę. Szara, ziemista cera zarumieniła się i zyskała więcej kolorów, a objawy stresu i braku snu, w postaci sińców pod oczami, są coraz mniej widoczne.
John wygląda jak normalny, zdrowy mężczyzna.    
Największe wady:
❖ Wcześniej wspomniane choroby: bezsenność, depresja, fobia społeczna, dysfunkcja seksualna - problemy z tożsamością płciową w postaci niejasnej orientacji seksualnej. Nieustannie poszukuje ciepła i bezpieczeństwa u dopiero co poznanych partnerów. Jest nadmiernie rozbudzony seksualne w kierunkach, które wydają się mu niekiedy obrzydliwe.
❖ Ma słabość do nieletnich.
❖ Pracoholik.
Zainteresowania:  Rzeźbienie, grawerowanie, składanie drewnianych modeli.


Miejsce zamieszkania: Mieszkanie w centrum Londynu.
Wykonywany zawód: Prawnik.