Krhaku.

Imię/Imiona i nazwisko: Krhaku Siergiejowicz.
Pseudonim: Nikt nie potrafił poprawnie wymówić jego imienia, toteż zaczęto nazywać go Haku.

Wiek: Dziewiętnaście.
Pochodzenie: Stare zakątki północnej strony Rosji.
Rodzina:
Jego matka; kobieta o smukłej figurze i latach ciężkiej pracy wypisanej na twarzy. Młody Krhaku nigdy nie zdołał poznać jej imienia - każdy nazywał ją po prostu "ona", od tak. Nie była agresywna czy roztrzepana - ideał kobiey pracującej z jedną nogą w grobie. Bezlitosny nowotwór pozostawił po niej tylko poezję, teraz cytowaną jako słowa człowieka bez twarzy.
Jego siostra; dziewczę o delikatnych rysach twarzy, jej włosy zazwyczaj spięte w cynamonowy kok, a oczy błyszczące czystą delikatnością. Nie jeden chłopiec oglądał się za nią na korytarzu… dopóki choroba odebrała jej cynamonowy kok i oczy wypełnione ciepłem. Zasnęła trzy lata po matce.
Jego ojciec; odwieczny element poezji jego matki. Ponoć był ciepły niczym letnie płomienie ogniska, które  zmieniło jego mały świat w nagrobek pod starym drzewem.
Orientacja: Homoseksualny.

Grupa: College.
Szkoła: College.
Przedmioty/Profil: Psychologia, chociaż rzadko przekracza próg szkolnych drzwi.
Status: Uczeń.

Charakter: Melancholik zrodzony z łona poetki, znany ze swych szorstkich odzywek oraz pustych, pozbawionych jakichkolwiek emocji wyrazów twarzy, co należy do głównych części jego charakteru. Co nie oznacza, że zawsze egzystuje jako chodzący, opustoszały trup; jeżeli pała do kogoś sympatią, potrafi być miły i ciepły, jednakże oczy ludzkie rzadko widują tę stronę zardzewiałego medalu. Słodkie słówka i sztuczne uśmiechy zmieszane z uroczym wyglądem nie są typem osoby, jaką wykreowała z niego brutalność szarości świata codziennego, z jakim zmuszony jest do walki.
Zimne spojrzenia czy wiązanki wulgaryzmów nie są jego jedynymi negatywnymi cechami; jest również zamknięty w sobie, co często powoduje doprawdy czarne myśli. Nieważne jak bardzo potrzebuje czyjejś pomocy - nigdy nie piśnie nawet słówka, bojąc się zostania odrzuconym bądź wyśmianym.
Jest mrukliwy, dość cichy, lecz nadal uparty: trudno dojść z nim do porozumienia, a jego wieczna nieemocjonalna postawa wobec otoczenia i ludzi wokół niego, czysto czarny humor czy ignorancja na problemy osób żyjących potrafi doprowadzić do szału, nie wspominając o braku zainteresowania w czymkolwiek, co w stanie jest wypuścić para ludzkich warg. Nienawidzi gdy ktokolwiek narusza jego perfekcyjny ład i skład, a nadmierne zaczepianie bądź przeszkadzanie najczęściej spotyka odrzucenie czy diametralne skrócenie kontaktów.
Po tragicznej stracie najbliższych, Haku staje się agresywny po nawet najmniejszej wzmiance o raku, co jest czystym mechanizmem obronnym od zaakceptowania straty. Osoby przebywające z nim w bliskich kontaktach wiedzą, że gdy jest w stanie czystej furii, najlepiej jest omijać go z daleka bądź dokonać próby uspokojenia jego wewnętrznej walki z samym sobą, jednakże ta metoda często kończy się jego ciałem rozłożonym na kolanach tejże osoby.
Wygląd: Na pierwszy rzut oka zauważalna jest sylwetka; Haku prezentuje się na wygłodzonego, androgynicznego nastolatka o niskim wzroście, a jego nadmiernie trupobiała skóra spowodowana brakiem spotkań ze słońcem tworzy kontrast do czarnych ubrań czy emeraldowej barwy tęczówek.  Wiele razy słyszał, że jego figura wymaga długiej pracy aby wrócić do normy, jednakże nie egzystuje on po to, by zadowalać oczy innych. Charakterystyczną cechą jego wyglądu są granatowe wory pod oczami, opowiadające historie dziesiątek nieprzespanych nocy; z daleka wygląda to prawie że niczym makijaż. Zirytowany wyraz twarzy w akompaniamencie z ostrymi rysami oraz potocznie zwanymi oczami palacza najczęściej odstrasza od niego ludzi, o co jest doprawdy wdzięczny.
Nie ma zbyt wielu blizn widocznych bez pozbycia się ubrań, jednakże wystarczy, że odkryje on swoje ręce czy tez nogi aby dojrzeć cięcia, ślady po bezustannym wbijaniu paznokci czy purpurowe siniaki tworzące kontrast z mlecznobiałą skórą. Większość z nich nie pojawiło się tam z jego winy, lecz z winy jego partnerów. Cóż poradzić; niektóre rany na ciele goją się wolniej niż te na psychice.
Spinki we włosach nosi z przyzwyczajenia, a rzymska liczba XIII ma na celu oznaczać śmierć i zmianę, ktora przychodzi wraz z nią. Za nitkami wszytymi w skórę stoi całkiem inna historia - w sumie, to Haku po prostu uwielbia wszelaki piercing, a wysoka ignorancja bólu pozwoliła mu na ciekawsze typy modyfikacji ciała niż kilka kolczyków na twarzy (doprawdy, do tego typu zabawy potrzeba dość dużej ignorancji na ból; trudno byłoby wytrzymać przeszywanie delikatnej skóry pod okiem bez niej.)
W zimne dni wręcz uwielbia nosić wszelakie szaliki, a w pomieszczeniach zamkniętych ubiera bluzy zbyt duże o dwa rozmiary.

Największe wady:
❖ Fobia przed psami. Nawet najmniejszy szczeniak sprawia, że nie może ustać na chwiejących się ze strachu nogach.
❖ Jest wrażliwy na zimno, a jego dłonie oraz stopy zawsze są lodowate.
❖ Jego rutynowe zachowania są najczęściej dość dziwne i przykuwają uwagę; dla przykładu, często drapie swoją własną szyję, na której ma widoczny, brązowawy ślad spowodowany tymże drapaniem.

Zainteresowania: Krhaku to dusza artysty; potrafi stworzyć dzieło sztuki przy kilku delikstnych machnięciach dłoni, jednakże zazwyczaj nie okazuje tego w tłumie. Uwielbia też pisać, głównie horrory.
Dodatkowe:
• Haku sam w sobie nie pamięta, kiedy tak naprawdę stracił swój tytuł prawiczka.
• Nigdy w życiu nie był w zdrowym związku.
• Drogą do jego serca jest pizza z kurczakiem oraz pluszaki.

Miejsce zamieszkania: Mieszka w pokoju w akademiku.
Wykonywany zawód: Aktualnie żaden. Niedawno porzucił pracę dorywczą.