Kohaku Mizushima

Imię/Imiona i nazwisko:

Kohaku Mizushima

Wiek:

30 lat

Pochodzenie:

Japonia

Rodzina:

Ród Mizushima znany jest w Japonii ze swoich wpływów. W ich posiadaniu znajduje się największy i zarazem najnowocześniejszy krajowy koncern farmaceutyczny - istnieje bardzo duże prawdopodobieństwo, że przynależąc do niego skończysz jako biochemik, lekarz, ewentualnie polityk ubiegający się o stanowisko ministra zdrowia. Matka (Ayaka Kagome, znana kardiolog i autorka kilku podręczników akademickich) miała to nieszczęście umrzeć młodo, przy porodzie drugiego z synów. Ojciec, Masaru Mizushima (obecnie lat 57, najstarszy spośród swojego rodzeństwa i spadkobierca większej części rodzinnego interesu), z charakteru człowiek surowy, lecz nie bezduszny, ożenił się po raz drugi z Hoshiko Nakamurą, córką jednego z ważniejszych ministrów w kraju. Manipulację miała we krwi i szybko oplotła sobie wokół palca zarówno męża jak i starszego syna. Nigdy nie lubiła Kohaku, w zasadzie bez wyraźnego powodu, i to właśnie jej pomysłem było by wysłać go na naukę za granicę. Dzięki temu szybko, łatwo i pod pozorem troski o jak najlepszą edukację, pozbywała się go z domu na większość roku.  Starszy o 5 lat brat, Takahiro, również został przez nią zesłany do szkoły z internatem, ale w innym kraju. W ten prosty sposób świetnie dogadujące się rodzeństwo zostało rozdzielone i więź między nimi osłabła, aż z biegiem czasu stali się sobie obcy.

Orientacja:

homoseksualny, choć ostatnio niepraktykujący

Grupa:

personel

Status:

sekretarz

Charakter:

Kohaku jest dziwny - mówiła tak o nim jego macocha jeszcze gdy chodził do szkoły podstawowej. I chociaż szukała problemu tam, gdzie go nie było, bo bawił się z rówieśnikami jak każde inne dziecko, łatka taka na stałe przylgnęła do złotookiego, poniekąd definiując jego podejście do życia i to, kim jest obecnie. Osobiście nie lubi być tak nazywany, ale przecież nie może zabronić ludziom mieć własnego zdania. Cechuje się sporą dozą empatii, nawet gdy ktoś zachowuje się wobec niego nie w porządku, próbuje domyśleć się przyczyny. Z tego również względu nikogo nie ocenia, zgodnie z zasadą 'póki mi nie podpadniesz, nic do ciebie nie mam'. Istnieją pewne granice tolerancji, po których mężczyzna z otwartego i wyrozumiałego staje się zimny, nieprzystępny, pamiętliwy - zupełnie jak jego ojciec. Nie porusza tematu swojej rodziny ani tego co robił nim trafił do Londynu i nie lubi, gdy ktoś na niego w tej kwestii naciska. Kiedy słyszy pytania odnoszące się do "poprzedniego życia" albo udaje, że ich nie dosłyszał, albo zmyśla naprędce jakąś historyjkę i szybko kieruje rozmowę na inne tory. Łatwo nawiązuje nowe znajomości, ale jednocześnie boi się związać z kimś poważniejszą relacją. Dlatego też nie posiada ani partnera, ani nawet przyjaciół. Gdy tylko ktoś zbliżał się do niego za bardzo, szybko zrywał znajomość i uciekał z miasta. Podejmując się trudnego zadania ustatkowania się i zamieszkania w jednym miejscu na stałe wie, że z tą i szeregiem innych wad charakteru przyjdzie mu stoczyć ciężką batalię. Jego osobowość jest pełna sprzeczności, ale właśnie one czynią go interesującym.

Wygląd:

Kohaku nie jest ponadprzeciętnie wysoki ani atletyczny, to typowa azjatycka chudzina o odrobinę zbyt jasnym odcieniu skóry, odziedziczonym po matce. Przy wzroście rzędu 170cm waży niecałe 60kg, co w parze z prowadzonym przez niego trybem życia, jest niewątpliwie cudem. Figura Kohaku jest nienaganna, choć być może mógłby wypracować sobie trochę mięśni (zdaniem niektórych osób) - nie zamierza jednak tego uczynić ani teraz, ani kiedykolwiek. Dobrze mu tak jak jest, nie należy do fanów siłowni. Z godnych zauważenia elementów anatomii, mężczyzna ma drobne dłonie o smukłych, długich palcach. Poza tym może pochwalić się krótkimi, czarnymi włosami sterczącymi nieznośnie bez ładu i składu, broniącymi się przed wszelkimi próbami ułożenia. Są za to bardzo miękkie w dotyku, co z pewnością jest jakąś zaletą, ale w żaden sposób nie rekompensuje ich mało profesjonalnego wyglądu. Oczy w kolorze ciemnego złota, wpadającego w jasny brąz, najczęściej spoglądają na świat spod przymkniętych leniwie powiek. Otoczone są przez gęste, długie i równie ciemne co włosy rzęsy, delikatnie podkręcone ku górze jak u kobiety. Twarz trójkątna i symetryczna, próżno szukać na niej znamion czy blizn. Jeżeli zaś chodzi o ubiór, to w pracy bezdyskusyjnie nosi czarny garnitur, szarą lub ewentualnie białą koszulę oraz cienki, czarny krawat. Do tego srebrne spinki do mankietów w kształcie piór i proste buty oksfordy, nie odstające w żaden sposób stylistyką od reszty elementów. W chłodniejsze dni (to znaczy, gdy temperatura spada poniżej 10 stopni) całości stroju dopełniają rękawiczki. Prosta, niewymuszona elegancja. W wolnym czasie, którego nie spędza na terytorium szkoły, pozwala sobie na mniej oficjalne, błękitne dżinsy, przylegające do jego zgrabnych nóg, trampki, kolorowy t-shirt i marynarkę.  Zdarza mu się do pracy lub przy korzystaniu z komputera, czy czytaniu dłuższego tekstu, założyć okulary.

Największe wady:

❖Bywają dni, gdy staje się najmniej rozgarniętą osobą na świecie. Bez wyraźnej przyczyny, tak ma i już.
❖Ma słabość do używek którą stara się kontrolować, głównie alkoholu i papierosów. Niestety, nie zawsze mu to wychodzi.
❖Posiada nietypowe poczucie humoru. Z początku może nie wydawać się to aż taką wadą, ale przy bliższym poznaniu...

Zainteresowania:

Aktualnie jest oddany całym sercem swojej pracy. Kiedyś grał na pianinie i był w tym całkiem niezły, ale to dawne czasy. Preferuje książki od filmów, być może dlatego, że nareszcie ma czas by usiąść i jakąś przeczytać. Potrafi gotować, lecz robi to tylko jeśli naprawdę musi.

Dodatkowe:

- W wieku lat 21, zaraz po ukończeniu szkoły, zerwał wszelkie kontakty ze swoją rodziną, gdy przyznał się do swojej orientacji seksualnej. Po słowach "tyle lat trzymaliśmy zboczeńca w domu", "ja wiedziałam, że jest nienormalny!" i innych komplementach, nocą opuścił dom i nigdy już do niego nie powrócił. Spodziewał się takiego obrotu spraw, dlatego też już wcześniej przelał ładną sumę pieniędzy z rachunku oszczędnościowego na nowe konto. Szybko opuścił kraj i przez dziewięć lat mniej lub bardziej włóczył się po świecie.
- Dotychczas nie stronił od zabawy i chodzenia po klubach. Postanowił się uspokoić i zabawić gdzieś na dłużej, gdy wielkimi krokami zbliżały się jego 30 urodziny. Wybrał Wielką Brytanię, w którym wcześniej ukończył studia na University of Cambridge (z dość przeciętnym wynikiem, ale do odbierania telefonów i umawiania na spotkania wysokich kwalifikacji nie potrzeba)
- Podczas swoich podróży posługiwał się kilkoma fałszywymi nazwiskami. Dopiero decydując się na podjęcie pracy w Traditional Royal School powrócił do tego prawdziwego.
- Biegle posługuje się językiem japońskim, angielskim oraz hiszpańskim; dobrze mówi po arabsku, niemiecku i rosyjsku; zna podstawy francuskiego.
- Zabrane z domu pieniądze w większości zainwestował, zostawiając sobie tylko tyle, by przeżyć pierwsze miesiące. Na swoje utrzymanie nie bał się zarobić, dlatego teraz dysponuje całkiem pokaźnym zapleczem finansowym, którym zdecydował się nie chwalić. Wyjątek stanowi ubranie, po prostu lubi dobre gatunkowo tkaniny.
- Jest tak wrażliwy na karku i wzdłuż kręgosłupa, że nawet najlżejszy podmuch wiatru powoduje u niego gęsią skórkę.

Miejsce zamieszkania:

Wynajmuje mieszkanie w jednym z wieżowców, na ósmym piętrze. Nocą ma wspaniały widok na miasto.

Wykonywany zawód:

W życiu z niejednego pieca chleb jadł, aktualnie pracuje jako sekretarz w Traditional Royal School

Sekretarz! Lubię sekretarzy. Karta ładna, co było do poprawienia, to zostało zdytowane, w takim razie..