William Olsson

Imię/Imiona i nazwisko:
William Olsson

Pseudonim:
Wiking

Wiek:
29 lat

Pochodzenie:
Szwecja, Tyresö.

Rodzina:
Rodzice oraz stado młodszych braci.

Orientacja:
Jedyny homo w rodzinnym domu.

Grupa:
Personel.

Szkoła:
Dawno skończył.

Przedmioty/Profil:
Uczy biologii.

Status:
Nauczyciel biologii.

Charakter:
Stereotypowy Szwed w oczach wielu ludzi najprawdopodobniej byłby wysokim, małomównym blondynem, o "chłodnym" usposobieniu, któremu obca jest spontaniczność. Otóż nie! William Olsson nie jest aż tak stereotypowym Szwedem. Stereotypowym czyni go fakt, że jest wysoki i ma naturalne blond włosy.
Najbardziej typowe dla przedstawicieli jego narodu to posłuszeństwo. Gdy Will był dzieciakiem, to trochę rozrabiał, jak to dziecko, ale kiedy parę razy dostał po łapach, to zębatki w główce ruszyły i zrozumiał, że lepiej się słuchać, to nie będzie boleć. Później z każdym kolejnym dzieckiem było odrobinę więcej swobody, na przykład: *’’Nie wsadzaj gwoździa do kontaktu, bo cię piźnie. Wsadź ołówek, piźnie cię ale mniej’’. Podczas wychowywania pierwszego dziecka uznali, że nie pozwolą mu uczyć się na własnych błędach już od najmłodszych lat. Więc młodsze rodzeństwo miało więcej swobody w poznawaniu świata na własny sposób i robieniu sobie krzywdy. Przez to dzieciarnia trochę zdziczała. A, że Will był dobrym i pomocnym dzieciakiem, to zajął się młodymi, by rodzice mogli trochę odpocząć. W tamtym czasie Wiking stawał się bardziej stanowczy i poważny, żeby zgraja rozlatanych i uświnionych chłopców zaczęła go słuchać i choć odrobinę szanować. Nie krzyczał na nich i nie stosował kar cielesnych, bo według niego, to nie miało żadnego sensu. Gdy były jakieś spory, to na osobności rozmawiał z każdą ze stron i pomagał im rozwiązać problem.
Zawsze jest szczery z samym sobą, rodziną i przyjaciółmi. Ściśle przestrzegał zasad, które panowały w domu, szkole czy pracy. Jest punktualny i tego wymaga też od swoich uczniów oraz osób, z którymi się umawia. Poza tym ma nieograniczony zapas cierpliwości, czego pewnie nie jedna osoba by mu zazdrościła. Zawsze cierpliwie czeka na jedzenie w restauracji, na autobus,  w kolejce do kasy czy na spóźnialskich uczniów. Mimo tego, że jest trochę typowym Szwedem, to nie należy do małomównych. Uwielbia mówić o swojej pracy, którą kocha, o młodszych braciach, którzy są dla niego całym światem, o książce, którą przeczytał, o wszystkim. Z drugiej strony jest dobrym słuchaczem.
Jedną z niewielu wad Szweda jest jego uszkodzona pamięć krótkotrwała. Za Chiny Ludowe nie potrafi sobie przypomnieć, co jadł wczoraj na obiad. W jego zawodzie to duży problem i musi wszystko zapisywać w swoim specjalnym notatniku. A oto reszta jego wad: bałaganiarstwo, lenistwo, despotyzm (terroryzuje uczniów na swój własny sposób), zazdrość i upartość.

Wygląd:
Matka Wikingów nie poskąpiła Willowi boskiego ciała i przystojnej facjaty. Will ma jasną karnację, szerokie ramiona oraz świetnie umięśniony brzuch, ręce i nogi (to już nie za sprawą Matki, a ćwiczeń i ciężkiej pracy jaką jest opieka nad zdziczałym rodzeństwem). Ukrywanie takiego ciała pod warstwami ubrań jest grzechem, ale niestety trzeba. Sorry, taki mamy klimat.
Poza kończynami i torsem jest też głowa, która jako pierwsza rzuca się w oczy. Od czubka czachy do uszu rosną sobie i żyją własnym życiem krótkie włosy koloru jasnego blondu. Wiking regularnie je podcina. Nie lubi, gdy włosy zasłaniają mu oczy. Poza tym krótkie są łatwiejsze w utrzymaniu. Nie musi godzinami stać przed lustrem i ich układać.
Za grubymi szkłami w czarnych oprawkach, które nosi na co dzień, kryją się jego piękne oczy koloru bezchmurnego nieba.
Szwed jest najwyższym chłopem w rodzinie. Mierzy 189 cm wzrostu. Przerósł nawet własnego ojca. W szkole, w której uczy, czasami czuje się jak wielkolud. A masa ciała skandynawskiego nauczyciela wynosi okrągłe 80 kilogramów.
William ubiera się dość zwyczajnie. Rzadko chodzi na zakupy i nie zna się na modzie. Ale za to zawsze ma na sobie czyste i wyprasowane rzeczy (opanował do perfekcji trudną sztukę posługiwania się żelazkiem). Samotny facet z dala od mamusi jakoś musi sobie radzić. A wracając do tematu, to w jego szafie można znaleźć stertę koszulek w chłodnych barwach, kilka koszul biały oraz w kratę, marynarki, krawaty, spodnie dżinsowe, krótsze gacie na lato, aż dwa garnitury i bieliznę (bokserki w bałwany i skarpetki). Z obuwia preferuje tenisówki, adidasy i jakieś solidne buty zimowe. Jak jest chłodno, to na wierzch zakłada bluzę, albo płaszcz. A jak zawieje chłodem, to jeszcze się szalikiem obwiąże.

Największe wady:
❖ Zazdrość.
❖ Upartość.
❖ Bałaganiarstwo.

Zainteresowania:
❖ Stolarstwo.
❖ Żegluga.
❖ Literatura.
❖ Anatomia człowieka.

Dodatkowe:
❖ Z kawałków drewna struga małe zwierzaki.
❖ Kiedyś łowił z kolegami ryby.
❖ Sam zbudował domek na drzewie dla młodszych braci.
❖ Samodzielnie wykonał stół, który obecnie stoi w kuchni w jego mieszkaniu.
❖ Will jest nieślubnym dzieckiem.
❖ Pali.
❖ Pije hektolitry czarnej kawy z cukrem.
❖ Nie lubi alkoholu.
❖ Szczytem jego osiągnięć w gotowaniu jest makaron z mięchem i sosem (tzw. spaghetti).
❖ Biega codziennie rano niezależnie od pory roku i pogody.

Miejsce zamieszkania:
Dzielnica mieszkalna - blok.

Wykonywany zawód:
Nauczyciel.

* ‘’Nie wsadzaj gwoździa do kontaktu, bo cię piźnie. Wsadź ołówek, piźnie cię ale mniej’’ – cytat od Piotra Bałtroczyka. Nie jestem pewien czy powiedział tak słowo w słowo, ale na pewno użył słowa ''piźnie''.

Poprawione wszystkie przecinki, dwukropki, literówki, duże litery.
Za te czasy to przepraszam. Zjadłem ''ł''. ''Ch'' też wszamałem, dobre jest.

Gdzie jest literówka? Może jestem ślepy, może się nie znam. Ale ja tu nie widzę żadnej literówki.
''Podczas wychowywania pierwszego dziecka uznali, że nie pozwolili mu uczyć się na własnych błędach już od najmłodszych lat.''

Tak, to było zapytanie do osoby, która sprawdza karty.
Dziękuję za rozwianie moich wątpliwości.

Cytat :

Podczas wychowywania pierwszego dziecka uznali, że nie pozwolili mu uczyć się na własnych błędach już od najmłodszych lat.

Że nie pozwolą.
Nie poprawiłeś jeszcze wszystkich błędów odnośnie przecinków. Popatrz uważnie, gdzie się w zdaniu znajdują czasowniki, musisz je rozdzielić. Podałem Ci przykłady, a nie wytknąłem wszystkiego. Zobacz, na przykład tutaj jeszcze brakuje przecinka:

Cytat :

Jak jest chłodno to na wierzch zakłada bluzę, albo płaszcz.

Popraw to, proszę Cię, to na pewno Ci nie zajmie długo. Nie masz zbytnich problemów z interpunkcją, jesteś ogarniętą osobą, tylko rozdziel te zdania składowe i będziesz miał akceptację.

Kłóciłbym się o ''pozwolili'', ale sobie tego daruję i posłusznie zmieniłem na ''pozwolą''.
Kiedyś miałem o wiele gorsze problemy z pisaniem.
Poprawiłem i chyba niczego nie pominąłem. Tak mi się przynajmniej wydaje.