Pokój nr 39 [piętro III]

W dniach, w których pokój ten był niezamieszkały jego dwie połowy były prawie jak odbicia lustrzane. Na ścianie z drzwiami wejściowymi przymocowano wieszaki, a poniżej na podłodze wyłożonej ciemnymi panelami położono szafkę na buty. W kątach znajdują się szafy, a tuż obok jednej z nich, po prawej stronie umieszczono drzwi do łazienki. Każda połowa zawiera łóżko, a nad nim przyczepioną do ściany lampeczkę, jak i biurko pod oknem. Do kremowych ścian przymocowano również mniejsze pułeczki na duperele.

Na dzień dzisiejszy Cornel zamieszkuje prawą stronę pokoju. Dużą część ściany zajmuje ogromny plakat. Na biurku ustawione są dwa stosy: jeden książek, drugi zeszytów, a w kubek wrzucono zestaw ołówków i długopisów. Łóżko usłano w ciemnoniebieską pościel w paski, na której zazwyczaj leży laptop (obklejony naklejkami)  z podkładką. Ubrania nie są zbyt równo ułożone w szafie, ale przynajmniej się w niej mieszczą.. nie licząc bluzy, która często bywa zawieszona przez oparcie krzesła. Ostatnią rzeczą o jakiej warto wspomnieć to mała uprawa ziółek typu szałwia, czy mięta na oknie zamieszczonej w kilku doniczkach.

Najczęściej, kiedy Cornel miał czas wolny zajmował się leżeniem na łóżku i odpisywaniem ludziom forach, czy prywatnie. Tak i teraz jego palce szybko wystukiwały na klawiaturze kolejne linijki opowiadań, co jakiś czas tylko zamierając, kiedy autor starał się zebrać słowa w kolejną część.
Drgnął lekko wyrwany z zamyślenia,
- Co Ci tak ciężko? - spytał nawet na niego nie spoglądając i nawiązując do wcześniejszego westchnienia. Odchylił głowę do tyłu i zamknął oczy dając sobie chwilę przerwy w pisaniu. - I nie... będzie okej, tylko to wywietrz później, jeśli możesz. - Odpowiedział mu. Chociaż według Cornela palenie papierosów jedyne co mogło dać do szybszą i niezbyt przyjemną śmierć, ale.. cóż. Nie wypędzi w końcu Kastiela na korytarz, czy na zewnątrz skoro sam chciał się tym katować.
- Właściwie to te komiksy o czym masz? - Spytał i spojrzał na niego, kładąc sobie w między czasie złożone ręce pod głową. - Bo jak co to bym pożyczył. - Uśmiechnął się lekko.

Czekał cierpliwie, aż w końcu chłopak raczy mu odpowiedzieć. W końcu jednak oczy Cornela zabłyszczały, a nastolatek skierował swój wzrok na rozwalone na łóżku komiksy, a zaraz później na czarnowłosego.
- To super~ - uśmiechnął się szerzej. – I dzięki, raczej często będę Ci je zabierać – stwierdził jedynie i odwrócił ponownie spojrzenie od współlokatora.
- Chemia – odpowiedział krótko. – I… Chyba zauważyłeś, że dużo siedzę na necie. Piszę różne… opowiadania. Czasem zdarza mi się też coś nabazgrać, czy tam upiec, a tak to… nie wiem. Teraz to chyba nic więcej... Ale Ty chyba wolisz malować? – podniósł jedną brew w górę. Widział w końcu nie raz, że chłopak bazgrał jakiś szkic na kartce.