Dorian Richmond Jr.

Pochodzi z LONDYNU, Anglia i jest SPADKOBIERCĄ TRADITIONAL ROYAL SCHOOL, jej właścicielem, a zarazem nietuzinkowym ARCHITEKTEM oraz INŻYNIEREM BUDOWNICTWA LĄDOWEGO. Prawdopodobnie BISEKSUALNY. W kraju NIE MA STAŁEGO MIEJSCA zamieszkania. Ma 37 lat.

O rodzinie niechętnie wspomina. Matka zmarła tuż po jego porodzie, wychowany został przez wymagającego ojca. DORIAN RICHMOND był człowiekiem, który wymuszał u innych szacunek, traktował ludzi powierzchownie, na co teoretycznie przyzwalał mu ogromny majątek i wykształcenie chirurgiczne. Zaniedbał rodzinną posiadłość, posiadał niezliczoną ilość kochanek, przed którymi odgrywał osobę, którą nie był. Chciał, by jego jedyny syn został architektem i tak też się stało. Zmarł w wieku 76 lat na Florydzie.

„Jakim cudem ktoś tak inteligentny, przystojny, elokwentny, uroczo nieporadny, a zarazem pewny siebie może być sam?”
Dorian Richmond Jr. to osoba z pewnością nienależąca do tuzinkowych. Wychowany w szlacheckim rodzie wyniósł z niego wszelkie maniery oraz majestatyczne zachowanie, którego nie powstydziłaby się sama królowa Anglii, a przy tym został skromnym człowiekiem, stroniącym od sztucznego poklasku.
Jego wysoka pozycja społeczna zezwala mu na pewnego rodzaju dziwactwa, nietakty, więc większość osób przymknie oko na jego nagłe wybuchy złości. Potrafi być wybredny, a przy tym niezwykle wymagający, co daje w tym połączeniu nieco kapryśne dziecko, którym w głębi pozostał. W szarych oczach tkwi trudna do wytłumaczenia radość życia, zaś w swoim zachowaniu zdaje się być beztroski. Niejedna osoba uległa jego czarującemu uśmiechowi oraz szarmanckim zachowaniu. Nie można mu też zarzucić skąpstwa.
Jedną z jego cech jest tajemniczość – to on musi chcieć się przed kimś otworzyć, by dać się poznać, chociaż nie toleruje obłudy oraz fałszu. Dla niego istnieją tylko dwie barwy: czarna i biała. Uwielbia zaskakiwać innych: zachciankami, zachowaniem, słownictwem, bezinteresownością, często powodując niemałą konsternację na twarzy swego rozmówcy.
Przejawia niezwykły dar do przemawiania, potrafi wciągnąć w rozmowę, jakby minął się z powołaniem, a przy tym jest bezpośredni oraz szczery. Ma zadatki na wizjonera, jego wypowiedzi są ekspresyjne i wzbogacone o żywą gestykulację. W sposobie jego mówienia objawia się również jego inteligencja, niemal natychmiast wiadomo, że ma się do czynienia z wykształconą jednostką. Nie można powiedzieć, by był nietolerancyjny.
Wszystkie czynności wykonuje bez pośpiechu, z należytą godnością, pamiętając o wszelkich manierach, często je przerysowując, by nie stracić miana dziwaka oraz ekscentryka. Jest mocno przywiązany do tradycji i kultury swojego kraju.
Problemy zdają się go nie obchodzić, zawsze znajduje odpowiednie rozwiązanie i z dumnie uniesioną głową brnie do przodu. Podświadomie lubi być w centrum uwagi, chociaż na co dzień unika rozgłosu i świadomie się usuwa w cień. Przejmuje się opinią publiczna, choć twierdzi inaczej. Jest wrażliwy, czuje wieloma zmysłami, więc rozumie więcej, niż przeciętna osoba. I chociaż ma dystans do własnej osoby, to w wielu kwestiach nie potrafi o sobie myśleć – chociażby o własnej fizyczności.
Jest zlepkiem wielu wartości, często ze sobą sprzecznych i trudnych do wyjaśnienia, co czyni z niego niezwykle barwną personę o wielu szlacheckich cechach i jeszcze większą ilością wad.

Natura nie była dla niego zbyt łaskawa. Nigdy nie uchodził za pięknego mężczyznę i nigdy też nie starał się upodabniać do gwiazd z okładek kolorowych magazynów. Jako dziecko nosił na nosie okulary niczym dwa denka o znacznej grubości, zaś uśmiech prawie zawsze był szczerbaty. Krzywe zęby skorygowano mu aparatem, którego nienawidził i gdy tylko mógł, to wyciągał z niego druciki, przez co proces leczenia się wydłużał.
W obecnej chwili mierzy sobie 184 cm wzrostu, co z jego niezbyt dobrze wymodelowaną posturą daje obraz chudego mężczyzny, lecz z całą pewnością niezaniedbanego. Twarz Doriana ma charakterystyczne, nieco ostre rysy, na prostym nosie znajdują się ciągle okulary w kształcie równych okręgów ze złotą obwódką. Usta dość często układają się w charakterystyczny, zawadiacki uśmiech. Jego dłonie są smukłe i nieskalane pracą, zazwyczaj ukryte pod skórzanymi rękawiczkami. Długie włosy mysiego koloru nosi rozpuszczone, jednak te nigdy nie są w nieładzie. Czesane kilka razy dziennie wyglądają na naprawdę zadbane i zdają się być chlubą mężczyzny. Szlachetna postawa przejawia się nie tylko w jego chodzie - miękkim, lekko sprężystym, ale również w całej mowie ciała, dumnie wypiętej piersi oraz wysoko uniesionej głowie. Jest osobą ekspresyjną, doskonale panującą nad swoim głosem oraz gestami. Posiada wyraźny, angielski akcent, którego powinni nauczać w każdej ze szkół. Jego słownictwo jest bogate i piękne, co też świadczy o jego dobrym pochodzeniu.
Ważniejszą z rzeczy charakteryzującą Doriana jest jego ubiór. Można go spokojnie nazwać człowiekiem minionej epoki i poznawać na jego przykładzie modę panującą w ubiegłym stuleciu. Dobrze skrojony frak, zdobione mankiety oraz cylinder i obowiązkowo laska z pozłacaną główką – to jego nieodzowne rekwizyty.
Duma i majestat niemal od razu uderza, gdy tylko mu się przyjrzy, a on obdarzy napotkaną osobę przeszywającym spojrzeniem swoich stalowoszarych oczu.

Nikt nie jest doskonały, właściciel TRS również nie jest i zdaje sobie sprawę z własnych słabości, które niejednokrotnie wykorzystuje jako swoje największe atuty.
Jest WYNIOSŁY, często może się zdawać, że swym zachowaniem góruje nad innymi, okazuje swą wyższość i nie traktuje poważnie rozmówcy, mając go za kogoś gorszego gatunku. W ten sposób go wychowano, lecz nigdy nie myśli o ludziach w kategoriach majątkowych, co innego intelektualnych…
Jak na osobę zamożną przystało uchodzi za SAMOTNIKA. Izoluje się od ludzi na własne życzenie, bojąc równocześnie zranienia i bycia wykorzystanym. Doskonale zdaje sobie sprawę, że znaczna większość ludzkości spogląda na jego majątek, a nie na niego samego.
Zdecydowanie uchodzi za osobę WYMAGAJĄCĄ – nie ułatwi nikomu zadania, samemu stawiając wysoko poprzeczki, które zawsze stara się pokonać wpierw sam. Nie oczekuje jednak rzeczy niemożliwych.
STAROMODNOŚĆ może uchodzić za dziwactwo, lecz on nie wstydzi się swego zamiłowania do zamierzchłych czasów, co skazuje go na miano ekscentryka.
Uważa, że dżentelmenowi wypada się SPÓŹNIĆ, lecz nie poznał dobrego smaku granicy, której nie należałoby przekraczać. Jednak jego urok oraz zmyślna historia pozwalają mu zmyć swe pierwsze złe wrażenie.
Jest KRÓTKOWIDZEM i bez okularów nie widzi nic na wyciągnięcie ręki.
Ten dorosły człowiek BOI SIĘ PSÓW, lecz to nie przeszkadza mu w pomaganiu schroniskom. Ma również LĘK WYSOKOŚCI, o którym wstydzi się wspominać.
Jedną z jego głównych fobii jest jego WŁASNA NAGOŚĆ, choć potrafi docenić piękno ludzkiego ciała, które samo w sobie jest sztuką. Nie chodzi na basen, nie lubi lata, gdy wszyscy zrzucają z siebie zbędne warstwy ubrań. Zawsze nosi zasłaniające ciało rzeczy, a przed upałem chroni się za pomocą staroświeckiej parasolki, bądź znajduje schronienie w klimatyzowanym pomieszczeniu.
UCZULONY NA CZEKOLADĘ, którą uwielbia i nawet późniejsza wysypka nie odstrasza go od sporadycznego zjedzenia kilku kosteczek.

Zainteresowania tego ekscentrycznego jegomościa nie odbiegają od powszechnie pojmowanego ogółu. Nie zajmuje się hodowlą egzotycznych roślin, nie nurkuje z rekinami, jednak jest wybitnym specjalistą w dziedzinie ARCHITEKTURY, HISTORII SZTUKI, jak i jej samej oraz HISTORII ANGLII. Jego nieco odrębnym hobby są WYŚCIGI KONNE, ma swoich faworytów, na których nie stawia, lecz wspiera ich finansowo, będąc anonimowym darczyńcą oraz sponsorem.

Dorian jest Anglikiem z krwi i kości, więc nic dziwnego, że KOCHA LONDYN całym swym sercem, PIJA HERBATĘ ZE ŚMIETANĄ równo o 9.00, przegryzając przy tym CYNAMONOWE CIASTECZKO. Niestety los zmusił go do ucieczki z kraju i ZAMIESZKANIA W SYDNEY w wygodnym apartamencie z widokiem na słynną operę. Jego szlachetne podniebienie NIE TOLERUJE JAKICHKOLWIEK FUSÓW pływających w szklance, to zbrodnia przeciw ludzkości, a przynajmniej przeciw Richmodowi. Każdy PORANEK TO SWOISTY RYTUAŁ – wstanie, założenie pantofli, rozczesanie włosów i udanie się do łazienki, w której się zamyka na godzinę. Swój dzień rozpoczyna bardzo wcześnie i NIE POTRZEBUJE BUDZIKA, by wstać skoro świt wraz z pierwszymi ptakami. Zasypia niemal na zawołanie, zaś ŚPI PRZEZ CAŁĄ NOC NIERUCHOMO niczym mumia. SYPIA Z ZAPALONĄ LAMPKĄ, by odgonić złe duchy przeszłości, bądź potwory spod łóżka, którymi straszono go za dziecka. Jest KULINARNYM BEZTALENCIEM, lecz każde swe danie przygotowuje z zawziętością godną mistrza. Lubi porządek, jednak nie jest pedantyczny, ARTYSTYCZNY NIEŁAD zawsze panuje na jego biurku. Nigdy nie rozstaje się też ZE ZŁOTYM ZEGARKIEM NA ŁAŃCUSZKU, który ma dla niego wartość sentymentalną. MA WRAŻLIWĄ NA DOTYK SKÓRĘ, zwłaszcza na dłoniach, a umiejętny masaż tej części ciała sprawia, że znajduje się u wrót raju. Jest KONESEREM PIĘKNA i nim się otacza.

Nie mam zastrzeżeń.

Akceptuję.