Imię/Imiona i nazwisko: Cyprien Antoine Marmouget
Pseudonim: Corneille - Tym imieniem podpisuje wszystkie swoje obrazy.
Wiek: 29 lat
Pochodzenie: Francja, Paryż.
Rodzina: Kiedy człowiek zdaje sobie sprawę, że tak naprawdę nigdy nie mógł liczyć na swoich krewnych, po prostu o nich zapomina. Cyprien świadomie wyparł się swoich rodziców. Zapytany o imię swojej matki powie po prostu, że zapomniał. Nie pamięta i na pewno już sobie nie przypomni.
Orientacja: Kobiety, mężczyźni... tak naprawdę każdy, kto sprawi, że odda się bez reszty. Każdy przy kim rozłoży skrzydła. Będzie upajał się, płonął, spalał aż uczyni z własnych uczuć tylko zimny popiół.
Grupa: Mieszkańcy
Charakter: Cyprien nie należy do tego świata. On to wie i wie to świat, a mimo to wciąż wyciera się po nim w swojej małej bańce ekscentryzmu. Prawdopodobnie dlatego, że śmierć z własnej ręki wydaje mu się niesamowicie brzydka. Ach! Jakże pięknie byłoby zginąć nieoczekiwanie! Jakże piękna jest śmierć gwałtowna! Nie boi się jej, pragnie tylko by nigdy szaleństwo nie popchnęło go do samobójstwa. Ekscentryzm w jego wydaniu nie jest więc tym, co przychodzi na myśl od razu po usłyszeniu tego słowa. Cyprien nie ubiera się w sposób przyciągający spojrzenia. Nie jest filantropem, który swoje bogactwa wydaje na niesamowite zabawki. Nie, Cypirien ma po prostu ekscentryczne poglądy na życie nie tylko swoje, ale i innych. Jest jednym z nielicznych, prawdziwych romantyków i mówiąc prawdziwy, nie mam na myśli pulpowego rozumowania tego stwierdzenia. Cyprien w życiu kieruje się uczuciami. Im potężniejsze, gwałtowniejsze, tym większą mają dla niego wartość. Nawet jeśli otrzymuje więcej cierpienia niż szczęścia, przyjmuje to z ekstatyczną, masochistyczną radością. Docenia każdy ból i każde uniesienie. Z łatwością zapala się więc, płonie jasnym, gorącym płomieniem, ale nie potrafi zachować umiaru, dlatego szybko się wypala. Daje z siebie wszystko, a kiedy jest już pusty i czuje, że nic więcej nie może dać... odchodzi. Znika. Choć może to nie on się spala? Może on sam wypala ludzi? Karmi się ich uczuciami, a kiedy nie zostaje już nic, przerzuca się na kolejną ofiarę? Cóż... w tym też może być ziarno prawdy, ale Cyprien nie myślałby o tym w takich kategoriach. On doszukiwałby się czegoś bardziej wzniosłego, tak jak w każdej dziedzinie życia. Wszystko ma swoją wartość, duszę, pierwiastek boskości... Potrafi mówić o najbardziej błahych i trywialnych sprawach w taki sposób, że urastają one do mistycznego przeżycia. Jak więc mówi o miłości? Mówi wzniośle, pięknie, i bardzo mocno ją przeżywa. Pielęgnuje w sobie skrajności, uwielbia je. Uważa silne uczucia za najpiękniejszy przejaw istnienia. To wiąże się też z jego umiłowaniem naturalności. Według jego poglądów najpiękniejszym człowiekiem jest człowiek nagi i niczym nieskrępowany. Malowanie aktów jest dla Cypriena najwspanialszym wyrazem sztuki, tym, co uwielbia ponad wszystko. Nagość ma więc dla niego dużo większe znaczenie niż fizyczna podnieta, choć nie broni się przed nią. Naturalność ponad wszystko.
Jego podejście do świata, odrealnienie, niestety nie sprzyja łatwemu życiu. Cyprien ma problemy z nawiązywaniem kontaktów z szarymi, ślepymi jak zwykł mawiać, ludźmi. Wciąż czuje się nierozumiany, ale nie ustaje w poszukiwaniach swojej pokrewnej duszy. Głęboko wierzy, że gdzieś na świecie istnieje ktoś, kto w końcu wypełni sobą pustkę jaką nosi w sercu.
Wobec ludzi jest mimo wszystko łagodny i pozornie wydaje się nawet chłodny, ale wystarczy, że zaistnieje sytuacja w której wrażliwe części jego duszy zostaną poruszone, a wtedy można zobaczyć jak bardzo jest... natchniony.
Wygląd: Pomimo tego, że naturalnie kolor włosów Cypriena jest kasztanowy, to już oprawa jego oczu, podobnie jak owłosienie na innych częściach ciała jest dość ciemne i traci swój kasztanowy poblask. Może właśnie dlatego zieleń tęczówek przesłonięta ciemną firanką rzęs sprawia, że spojrzenie mężczyzny wydaje się mieć magnetyczną głębię, tę zaś potęgują dodatkowo nisko osadzone brwi, które również nieco zaciemniają jasne oczy. Podobnie usta, trochę zbyt szerokie, ale niezbyt pełne są bardzo przyjemne dla oka, szczególnie gdy układają się w uśmiech. Jedynie pociągła twarz i haczykowaty nos nieco nie pasują do tych oczu i ust, przesłaniając ich zalety, sprawiając, że Cyprien wydaje się odrobinę ptasi i zyskuje niepokojącą drapieżność. Długość jego włosów również sprzyja wrażeniu, jakby jego twarz była trochę zbyt długa, ale mężczyzna nie chce rezygnować z fryzury, która wedle jego opinii bardzo mu pasuje. Zupełnie proste, przycięte na jedną długość kosmyki sięgają mu trochę za ramiona.
Nie jest mężczyzną przesadnie wysokim, mierzy sto siedemdziesiąt dziewięć centymetrów wzrostu przy wadze sześćdziesięciu jeden kilogramów. Jest więc dość szczupły i zdecydowanie blady. Często na jego skórze widać plamy po farbach i to nie tylko na upiornie długich palcach dłoni, które swoją drogą są bardziej kobiece niż męskie. Wąskie i delikatne. Dłonie, które teoretycznie nigdy nie parały się ciężką pracą.
Jeśli Cyprien już musi przesłaniać swoje ciało materiałem, są to raczej mało ekscentryczne stroje. Proste płaszcze, kurtki, koszule, spodnie... Nie jest bogaczem więc ubiera się tak, jak go stać, a warto nadmienić, że zdecydowanie woli wydać pieniądze na płótna, farby i książki niż na nową parę butów, dlatego jego ubrania są często podniszczone.
Największe wady:
❖ Niestały w uczuciach.
❖ Gwałtowny
❖ Odrealniony
❖ Lekkoduch
Zainteresowania: Malarstwo romantyczne, które miesza się w jego wykonaniu z naturalizmem (tutaj odnośnie postaci ludzkich) Chociaż uważa, że nie ma czegoś takiego, czego by nie namalował. Bez różnicy jakim sposobem. Jest stuprocentowym samoukiem, tym bardziej, ze dość szybko zrezygnował ze szkoły.
Dodatkowe:
- Bardzo żywo gestykuluje.
- Często maluje będąc zupełnie nago i ogólnie bardzo lubi uczucie swobody, które daje mu zrzucenie ubrań, dlatego po domu zwykle chodzi rozebrany.
- Nocne spacery są jego rytuałem, który często kończy się wzdychaniem do wschodu słońca. (Jeśli płótno nie przesłoni mu chwili w której dzień miesza się z nocą.)
- Jest zdecydowanie stworzeniem nocnym. Zwykle przesypia dnie i wstaje dopiero gdy słońce zachodzi, właśnie po to by wtedy na nie popatrzeć.
- Namiętnie czyta poezję i sam popełnił kilka... set wierszy.
- Żyje chwilą. Nigdy nie planuje swojego życia na dłużej niż kilka dni do przodu.
- Łatwo nudzi się każdym zajęciem prócz malarstwa. Dlatego nie może odnaleźć się w stałej pracy.
- Zarabia tylko na tym, co namaluje i sprzeda, a jeśli nie... czasem przymiera głodem. Czasem para się bardzo dziwnych zajęć, ale zawsze takich, które wiążą się ze sztuką w jakikolwiek sposób. Musi mieć możliwość wyrażania siebie inaczej się dusi.
- Chciałby kiedyś kochać się na łące pełnej kwiatów. Takiej łące z prawdziwego zdarzenia. W letnie południe, a potem nago leżeć aż do zmierzchu i kochać się podczas pełni.
- Jest zdania, że muza i miłość nie muszą iść ze sobą w parze. Wiele razy cierpiał dlatego, że ludzie nie pojmują rozróżnienia.
- Nie posiada telefonu komórkowego, a właściwie żadnego. Bywa nieuchwytny.
- Kocha podróże, ale największą podróżą, podróżą jego życia była ta do Anglii.
Miejsce zamieszkania: Wynajęte poddasze.
Wykonywany zawód: artysta - malarz
Indeks 
