Kim Miracle

Imię/Imiona i nazwisko:
Kim Miracle
Wiek:
17 lat
Pochodzenie:
Londyn

Rodzina:
Anastazja Miracle zawsze chciała mieć córkę, ale jej mąż chciał mieć syna. Nie mogła na to nic poradzić. Zawsze kochała swojego męża, ale w głowie sobie uroiła, że to będzie dziewczynka i koniec. Pewnego dnia gdy wybrała się do lekarza on stwierdził, że Ana urodzi córkę. Kobieta przekazała tę informację Adamowi jej mężowi. Cóż, Adam był zawiedziony, ale widział, że Ana ją pokochała, więc on też się o to postarał, ale gdy przyszedł dzień porodu wszystko się zmieniło. Ana wykończyła się porodem, a na końcu okazało się, że urodziła synka. Nie słuchała innych, że Kim jest chłopcem. Cały czas powtarzała, że ma dziewczynkę. Piękną, młodą córeczkę. Adam już nie mógł na to patrzeć. Jego żona oszalała. Ciągle przebierała Kim za dziewczynkę, w różne sukienki itd.
Pewnego dnia, gdy Kim miał 5 lat w jego domu pojawił się obcy chłopak, którego blondyn od razu polubił. Nazywał się Erik i był to syn Adama. Kiedyś mężczyzna poszedł na imprezę, poznał tam dziewczynę, z którą się przespał i niechcący zmajstrował jej syna. Płacił alimenty, był wpisany jako biologiczny ojciec oraz miał nad nim prawa rodzicielskie, ale nie chciał, aby ktoś się o tym dowiedział. Był to dla niego wstyd i tyle. Pewnego dnia matka Erika zmarła i chłopak musiał zamieszkać u Adama. Kim bardzo się cieszył z tego powodu, bo Erik był jedynym chłopakiem/mężczyzną, który go nie dręczył jak jego ojciec. Anastazja nawet nie zauważyła obecności Erika, więc Adam miał ułatwione zadanie w kłamaniu.
Adam nienawidził swojego syna. To przez niego jego żona zbzikowała, a w końcu, gdy chłopiec miał 11 lat zmarła. Adam chciał, aby jego syn był normalny, dlatego posłał go do szkoły dla chłopaków, ale Kim nie potrafił się tam odnaleźć.

Orientacja:
Homosksualny
Grupa:
College
Szkoła:
College
Przedmioty/Profil:
Muzyka
Status:
Uczeń

Charakter:
Gdy Kim się urodził nie wiedział jaki będzie, jakie stanie się jego życie. Zawsze był obwiniany przez ojca za chorobę swojej mamy i odczuwał to na każdym kroku. Był chowany przed światem, a czas spędzał ze swoją mamą. Nie rozumiał dlaczego jego mama zwraca się do niego „per ona”, a ojciec „on”, ale reagował na oba stwierdzenia. Zawsze bardziej czuł się dziewczyną. Uwielbiał jak jego mama bawiła się z nim lalkami, bądź urządzała pokaz mody. Chłopiec mimo tego, że ojciec zawsze go gnębił za każdym razem, gdy nie było w pobliżu matki, zawsze się uśmiechał i bawił w najlepsze. Problem zaczął się, gdy Kim poszedł do szkoły. Musiał ubierać się w męskie ubrania. Nauczył się udawania, więc szybko się przystosował i stał dobrym aktorem. Potrafił kłamać i nikt nigdy się na tym nie połapał. Odkąd poszedł do szkoły był pod presją ojca i kolegów z klasy. Zawsze brakowało mu uwagi ojca. Chciał, aby ten mężczyzna był z niego dumny. Dlatego nie rozumiejąc chłopaków, myślał, że to wszystko polega na bezsensownych bójkach. Wpadał w różne kłopoty, a nawet był kilka razy na komisariacie za wagary, a to sprawiało, że stał się szybko podobny do innych, ale nadal skrycie marzył o byciu delikatną osobą.
W między czasie pojawił się Erik, który też poświęcał mu więcej uwagi. Uwielbiał tego chłopaka, który stał się dla niego autorytetem.To on zawsze przychodził po niego do szkoły, to on odbierał go z komisariatu. Przy Eriku Kim zawsze się uśmiechał, mówił mu o swoich pasjach i problemach. Cieszył się, że jego starszemu bratu nie przeszkadzało, to że Anastazja przebierała go za dziewczynkę. Nie musiał się kryć z tym, że mu się to podoba.
W wieku 11 lat zmarła jego rodzicielka i to był dla niego szok. Nie miał wsparcia jedynej osoby, która go rozumiała, a ojciec mu tego nie ułatwił. Wysłał go do męskiej szkoły, a tam zaczęła się jego pasja muzyką, bo często widział starszych od siebie chłopaków, którzy kochali muzykę. Zaczął sam w nią wnikać. Stał się muzyką. Na każdym kroku nuci, śpiewa, stuka, gwiżdże, a nawet tańczy, bo nastolatek jest wyśmienitym tancerzem. Uśmiech nie schodzi z jego twarzy, dlatego nigdy nie widać u niego smutku. Zwraca na siebie uwagę samym spojrzeniem, które błyszczy od szczęścia, ale nie zwiedźcie się jego uśmiechem. Chłopak potrafi przyłożyć tak mocno, że zęby zaczął wam rezonować. Przez życie idzie z dewizami „oko za oko”, „życie jest jedno, więc pieprz wszystko i żyj chwilą”, „pozory zawsze mylą, kochaniutki”.
Zawsze przyjaźnił się z starszymi, więc miał styczność z papierosami, alkoholem, a nawet narkotykami. Uległ tylko papierosom, ale nałogu pozbył się rok wcześniej. Jego znajomi zawsze przeklinali, nie zwracając uwagi na młodszych towarzyszy, a Kim się od nich uczył. Teraz, gdy coś jemu nie pasuje to przeklnie jak szewc i jeszcze uderzy np. w automat od napoi, który nie wydał mu reszty. Ciężko jest go zrozumieć i z nim zaprzyjaźnić. Często unika kontaktu z innymi uczniami, gdy ktoś chce się z nim zaprzyjaźnić, zostaje spławiony, a natrętne osoby smakują jego pięści. Tak, mimo jego otwartości na innych nigdy nikomu nie zaufał i z tego powodu cierpi katusze duchowe, bo zawsze jest sam, lecz wokół niej jest pełno osób. Nie potrafi zrozumieć samego siebie. Marzy o tym, aby się zakochać, ale w jaki sposób? Jeśli to on pragnie być traktowany delikatnie?
Zawsze jest wyszczekany i ma ostatnie zdanie na każdy temat (nawet jak nie ma racji), ale potrafi przyznać się do błędu. Wie kiedy spasować, ale jest strasznie dumną osobą – to porównuje się czasami do dziewczyny. Nie lubi, gdy ktoś inny ma rację i wtedy jest krótki foch.
Bał się zaufać, ponieważ wtedy mógł zostać zdemaskowany. Bał się tego, że jej ojciec znowu go uderzy jak to było, gdy jego mama ich nie widziała, że znowu będzie na niego krzyczał. Bo tak zawsze było. Zawsze, gdy Kim zrobił coś złego, został przez niego uderzony i dlatego tylko przy nim jest potulny jak baranek. Odzywa się przy nim rzadko, a zwłaszcza, gdy rozmawiają z nauczycielami. Wtedy nie jest tą rozwrzeszczaną osobą.
Wśród ludzi potrafi opowiadać niestworzone historie, mówić o tym, że jak dorośnie będzie gitarzystą rockowym. Gdy wejdzie na scenę wszyscy będą wrzeszczeć jego imię, a gdy zacznie grać zamilknął urzeczeni jej pasją. Poczują jego miłość do muzyki. Tak, Kim zakochał się w muzyce, a zwłaszcza w dźwięku gitary elektrycznej. To jest jego pasja. Gdy gra, zamyka się w swoim świecie, gdzie nikt nie może dotrzeć. Nikt nie może zrozumieć jego życia, a on staje się wolny.
Ma też swoje słabości, którymi jest np. przytulanie. Ulega wtedy i staje się bezbronnym chłopce, a można nawet wspomnieć, że dziewczynką. To go odpręża i sprawia, że przestaje ze sobą walczyć. Wtedy sobie przypomina o swojej mamie, która zawsze go przytulała, jakby wiedziała co mu jest potrzebne.
Każdy kto go spotka stwierdza, że jest pełnym życia nastolatkiem. Zawsze uśmiechnięty chłopak o wybujałej wyobraźni i optymistycznym podejściu do życia.

Wygląd:
Kim ma ładne niebieskie oczy i krótkie blond włosy. Jego czupryna zawsze jest potargana i spada na oczy. Kim często dmucha na nią, aby się uniosła do góry, bądź po prostu ją przeczesuje dłonią.  Jego usta zawsze są wykrzywione w wesołym uśmiechu, który sprawia, że wokół robi się jaśniej. Cera chłopaka jest jasna i gładka, a usta pełne i malinowe.
Mierzy 160 cm wzrostu i czasami na niego narzeka, bo uważa, że niskie osoby mają sobie ciężko, ponieważ do niczego nie sięgają.  Zakłada zawsze luźne koszulki na to zarzuca skórzane kurtki, a na szyi zapina pasek też ze skóry zawsze pod kolor koszulki. Szersze czarne ze skóry spodnie, pomarszczone przy kostkach, bo są mu za długie. Na stopy zakłada czarne, zniszczone conversy, które przeżyły z nim wszystkie przygody. Kurtka jest zazwyczaj podwinięta do łokcia odkrywając tym samym na nadgarstkach czarne rzemyki, sznurki itd. Paznokcie ma zawsze pomalowane na czarno.  Na szyi nosi słuchawki zawsze podłączone do MP3, z którym się nie rozstaje, a biada ci jak ją dotkniesz lepiej módl się o swoje życie. Na plecach ma pokrowiec na gitarę, w której trzyma swoje zeszyty. W kieszeni spodni ma swoją szczęśliwą kostkę do gry, zapalniczkę wraz z papierosem schowanym za uchem. Nie pali od roku, ale trzyma to tam, ponieważ chce ćwiczyć swoją silną wolę. Nauczyciele się już to tego przyzwyczaili.
Co jeszcze o jego wyglądzie? Cóż, o przypomniało mi się, że Kim ma zawsze czarną czapkę daszkiem do tyłu na swoich potarganych włosach, ale czasami chowa ją do pokrowca z gitarą. Ma też tatuaż. Znajduje się na szyi i jest w kształcie czarnego piórka. Jest wygimnastykowany i gibka, więc czasami jak chodzi wygląda jakby latał nad ziemią.

Największe wady:
❖Nigdy nie przyznaje się do błędu, bo uważa to za słabość
❖Często wpada w bójki, a nawet czasami je prowokuje
❖Przeklina jak leci. Czasami nawet na lekcjach
❖Dużo imprezuje
❖Lubi się kłócić z innymi i prowokować do złych rzeczy
Zainteresowania:

Muzyka – jak już zostało wspomniane, on ją kocha. Nie rozstaje się z gitarą. Chciałby być z zawodu rockmanem, ale nie wie, czy to wypali.

Taniec – kocha też tańczyć. Często w swoim pokoju włącza różnego rodzaju muzykę i zaczyna tańczyć. Jest w nim wspaniały. Jako, że taniec wymaga zwinności to sprawia, że Kim jest niezwykle lekki w tańcu. Jak tańczy staje się „motylem”. Jego ulubionym rodzajem jest hip-hop.

Teatr – zawsze chciał być aktorem, ale nigdy nie miał szansy zagrać w żadnym spektaklu.  Tylko w swoim pokoju ogrywa sceny z różnych powieści – zazwyczaj tych szekspirowskich. Najbardziej podoba mu się „Wieczór Trzech Króli”.

Dodatkowe:
Kim nigdy nie miał uwagi swojego ojca to sprawiło, że zaczął wagarować, bić się, a jego ojciec zawsze był wzywany do szkoły. Adam wtedy na niego krzyczał, a nawet uderzył. To były tylko jedyne chwile kiedy mężczyzna zwracał na niego uwagę dlatego częściej się go nie słuchał – mimo to zawsze się go boi.

Miejsce zamieszkania:
Akademik

Przepraszając raz jeszcze za wszystkie niedogodności i odpuszczając nieduże literówki,

akceptuję.