Tohru

Imię/Imiona i nazwisko: Tohru Harakawa
Pseudonim: -

Wiek: 17 zim
Pochodzenie: Japonia,
Rodzina: Całkiem normalna  - matka, ojciec, babcia. Niedawno została jednak uszczuplona o jedną osobę, mianowicie brata Tohru, Nishikiego.
Orientacja: Homoseksualny

Grupa: College
Szkoła: College
Przedmioty/Profil: Wychowanie seksualne
Status: Uczeń

Charakter:
Tohru to osoba bardzo zamknięta. Od czasu śmierci brata boi się obdarzyć kogoś uczuciem. Nie jest zbyt wylewny kiedy już dochodzi do konwersacji. Sam nigdy z jakąkolwiek inicjatywą nie wyjdzie. Jest niezwykle nieufny i podejrzliwy w stosunku do nowo poznanych osób. Z czasem stał się ironiczny, okrutny, nie bojący się powiedzieć, co naprawdę myśli. Nie powstrzymuje się, nawet jeżeli jego zdanie miałoby sprawić, że ktoś zostanie zmieszany z błotem. Nie przejmuje się uczuciami innych, ani ogólne przyjętymi normami zachowań. Od czasu kiedy stracił brata, świat tak naprawdę przestał dla niego cokolwiek znaczyć. Z drugiej jednak strony, jeśli już zdobędzie się zaufanie naszego mrukliwego gbura, możesz liczyć na bardzo dobre traktowanie. Tohru nie należy do osób otwartych, nawet w relacjach z osobami mu bliskimi. Potrafi jednak docenić to, że ktoś darzy go sympatią i umie z nim wytrzymać.  Kiedy jest mu ciężko, za nic tego nie okaże. Nie chce żeby inni widzieli go kiedy jest w jakiś sposób załamany, dlatego ukrywa się przed światem i przeczekuje aż będzie mu lepiej. Nienawidzi okazywać swoich słabości innym, szczególnie nieznajomym.
Ma swoje zdanie o świecie i nie ma zamiaru go zmieniać. Ma problemy emocjonalne, dlatego bardzo łatwo go zdenerwować. Często wdaje się w kłótnie, często podnosi głos i wrzeszczy. Raczej nie zdarzyło się nigdy, by w sytuacji, gdy ktoś się z nim nie zgadzał, Tohru po prostu odwróci się i odszedł. Zanim to nastąpi, najpierw da się usłyszeć awanturę pełną soczystych wyzwisk, a nierzadko dochodzi jeszcze do rękoczynów. Nie jest kimś kogo zaprasza się na imprezy, zwykle ludzie go unikają jak tylko mogą.

Wygląd:
Chociaż nikt oficjalnie nie wie o tym, że Harakawa bierze narkotyki, już po kilku dokładniejszych oględzinach można się pozbyć większości wątpliwości. Chłopak, jak na swoje metr osiemdziesiąc sześć, jest strasznie chudy. Waży zaledwie pięćdziesiąt osiem kilo, a to sprawia że jest wychudzony. Zwykle stara się zamaskować budowę swojego ciała luźnymi ubraniami. Zażywanie narkotyków objawia się jednak również w kolorycie skóry chłopaka, która jest nienaturalnie blada.  Z tego też powodu wszelakie uszkodzenia owej powłoki są na jego ciele niezwykle widoczne i pozostają na niej bardzo długo - zwykły siniak potrzebuje znacznie więcej czasu by zniknąć, niż by to było w przypadku kogoś zdrowego.
Skupmy się na twarzy. Raczej pociągła, ozdobiona dużymi, brązowymi oczami. Obecnie są pozbawione blasku i raczej bez optymizmu spoglądają na świat. Dość często są podkrążone jako, że chłopak ma również problemy z zasypianiem. Idąc dalej - pośrodku twarzy znajduje się nos, raczej niewielki i nie rzucający się w oczy. Niżej usta - blade, wąskie. Popękane i często poranione, jako że chłopak ma zwyczaj częstego ich przygryzania.  Nad wszystkim zaś można dostrzec jego włosy - kolor da się określić jako mieszankę blondu i brązu. One również nie są w najlepszym stanie  - zawsze rozczochrane, jakby chłopak dopiero co wstał z łóżka. Końcówki rozdwojone, włos przydługi i bez blasku. Często grzywka opada mu na oczy.
Jeśli idzie zaś o styl ubierania się chłopaka - preferuje on wygodę. Nie dba zbytnio o strój, często chodzi w pomiętych  ciuchach kilka dni z rzędu. Preferuje ciemne kolory, choć zdarza mu się założyć coś jasnego.

Największe wady:
❖Podręcznikowy przykład zdemoralizowanego ćpuna. Już od dłuższego czasu daje sobie w żyłę i widać to po nim.  
❖ Problemy emocjonalne - Tohru nie radzi sobie zupełnie ze stresem. Staje się wtedy agresywny.
❖ Jego zachowanie jest często autodestrukcyjne. Bez większego trudu można zobaczyć na jego rękach ślady po igłach oraz blizny po żyletkach.

Zainteresowania:
- Fotograf-amator – Kiedy jest sam, Tohru lubi cykać fotki otaczającemu go światu. Jest to jednak amatorszczyzna, chłopak nie ma nawet porządnego aparatu
- Muzyka – jak każdy porządny Japoński nastolatek, Tohru zmuszony został do rozwijania talentów. W tym przypadku były to skrzypce. Z czasem nawet je polubił i uczył się grać chętniej.
- Mechanika – choć pewnie nie wygląda, zna się na wszelakich mechanizmach. Potrafi na przykład naprawić zegarek, ale także drobną usterkę samochodu.

Dodatkowe:
- Był w związku kazirodczym ze swoim bratem.
- Kiedy jego ukochany zginął w wypadku samochodowym Tohru całkowicie się załamał. Wpadł w złe towarzystwo i zaczął ćpać. Rodzice postanowili odciąć go od sprawdzonych dostawców i wysłali do Ameryki gdzie, jak wierzyli, z pomocą specjalistów zdoła się pozbierać.
- Tohru żyje z dnia na dzień, zupełnie nie przejmując się tym, co przyniesie jutro. Często zwiewa z lekcji.
- Jest po dwóch próbach samobójczych. Żyje jednak nie dzięki temu że ktoś go uratował, a dlatego że zwyczajnie nie miał odwagi by ze sobą skończyć.
- Nie wiąże żadnych nadziei ani planów z kierunkiem studiów jaki wybrał. Specjalnie zdecydował się na tak durny kurs, bo stwierdził że będzie zabawnie.
- Jest w trakcie terapii odwykowej, jednak i z tych spotkań często zwiewa.
- W portfelu nosi zdjęcie zmarłego brata
- Jego babcia była głucha – obowiązkiem było więc dla niego by poznał język migowy

Historia: Jego historia jest dość krótka, ale ma w niej miejsce takie wydarzenie, które na zawsze zmieniło usposobienie chłopaka i jego podejście do życia. Rodzina Harakawa była jedną z wielu – żona, mąż, dwójka synów. Tohru, ten starszy i młodszy, Nishiki. Ta dwójka od zawsze była nierozłączna. Gdzie lazł jeden, zaraz szedł też drugi. Różnica lat między nimi nie była wielka – ledwo 1,5 roku. Dogadywali się więc jak najlepsi kumple.
To nie była jednak jedyna relacja jaka ich połączyła. Z czasem, gdy Tohru zaczął dorastać, zauważył że inaczej spogląda na brata. Trochę to trwało, nim zdał sobie sprawę że Nishiki stał się kimś, na kogo widok serce bije mu mocniej a stada motyli zaczynają wywijać fikołki w brzuchu. Jeszcze więcej czasu zajęło mu odczytanie znaków świadczących, że jego brat zapadł na tę samą dziwną chorobę. Tak więc tych dwoje połączyła miłość nie do końca braterska. Oczywiście ukrywali ten fakt przed rodzicami. Stali się nie tylko przyjaciółmi ale i kochankami.
Nie trwało to jednak długo. Kilka miesięcy po tym jak po raz pierwszy wyznali sobie miłość, świat Tohru się zawalił. Nishiki miał wypadek. Pijany kierowca wjechał w przystanek. Była tylko jedna ofiara śmiertelna – młodsza latorośl Harakawa.
Tohru załamał się. Odizolował się od rodziców, wychodził z domu najpierw na kilka godzin, później na kilka dni. Nie potrafił usiedzieć w miejscu, które tak silnie związane było z bratem. Prawie przestał się odzywać, niewiele jadł. A później wpadł w złe towarzystwo. Najpierw tylko sprzedawał narkotyki. Potem zaczął sam je brać i silnie się uzależnił. Dla rodziców była to kolejna tragedia ale także powód do wstydu. Zdecydowano się odciąć Tohru od wszystkiego co było mu znane, od bolesnych wspomnień. Wysłano go do Anglii, do szkoły z internatem. Zapisano także na terapię odwykową. Właśnie jest w trakcie leczenia.

Miejsce zamieszkania: Akademik
Wykonywany zawód: Uczeń + z racji że w kilka dni po przyjeździe do Ameryki nawiązał nowe kontakty z dealerami, sam zaczął dorabiać rozprowadzając towar.