Ritsuka Wonderqueer

Imię/Imiona i nazwisko:
Ritsuka Michael Wonderqueer
Pseudonim:
Ritsu

Wiek:
15 lat.

Pochodzenie:
Do siódmego roku życia wychowywał się w Japonii, następnie był zmuszony przenieść się do Anglii.
Rodzina:
Jego rodzice nie żyją, Ritsu i jego brata bliźniaka wychowują dziadkowie.
Orientacja:
Homoseksualna.


Grupa:
Traditional Royal School
Szkoła:
High School.
Przedmioty/Profil:
❖Język francuski.
❖Filozofia.
❖Socjologia
❖Literatura.
❖Etyka.

Status:
Nothing special.


Charakter:
Co można powiedzieć o naszym małym, słodkim, niewinnym Ritsu... Hmmmm... Może na sam początek to, że jeśli nazwiesz go którąkolwiek z wymienionych nazw, zostaniesz najzwyczajniej w świecie rozpłaszczony na podłodze? I to w najlepszym wypadku. Nienawidzi, gdy ktoś go "znieważa". jak on to ujmuje. Nie, tłumaczenie się że to miał być komplement nic nie da. I nie, nie pomoże Ci zbierać zębów z podłogi. Na długo zanim się ogarniesz i zorientujesz co takiego właśnie zaszło, on już dawno się zmyje z "miejsca zbrodni", by skryć się w swoim pokoju, w celu ukrycia rumieńców.
Tak więc na dobry początek, nakreślimy czytelnikowi schemat jego osobowości. Każdy kiedyś widział, jak zbudowana jest cebula. "Cebula ma warstwy". Poznawanie Ritsu, przypomina zrywanie kolejnych warstw, z wspomnianej wcześniej cebuli.
Mimo, że przy pierwszym spotkaniu może Ci się wydawać wrednym, rozpieszczonym i rozwrzeszczanym dzieciakiem, ale jeśli go bliżej poznasz, zrozumiesz jego prawdziwą naturę. Rzecz jasna, zdarzają się wyjątki, które od razu się na nim poznają, i to takich najbardziej się obawia, starając się ich unikać.
Rzeczą, którą można u niego zaobserwować po pewnym czasie jest - mimo wszystko - jego nieśmiałość. Nie należy się po nim spodziewać, że podejdzie i spyta o godzinę, czy na głos będzie wypowiadać wszystkie swoje myśli. Bałby się wtedy, a raczej wstydził, że zostanie zwyczajnie wyśmiany. Co prawda są to wymyślone obawy, ale jednak - obawy.
Jak można się spodziewać po osobie nieśmiałej, bardzo łatwo go zawstydzić. Wystarczy zbyt śmiały komentarz, pokazanie mu czegoś spod znaku rzeczy powyżej osiemnastego roku życia, a na jego buzi już kwitnął rumieńce. Tutaj przydaje się przydługa grzywka chłopaka, bo gdy czuje charakterystyczne szczypanie policzków, jego głowa automatycznie kieruje się w dół, tak by czarne kosmyki przesłoniły zawstydzającą czerwień.
Jest raczej skryty. Nie zwierza się ze swoich problemów, nie pyta o rady, nie mówi o sobie wiele. Bardzo trudno zdobyć jego zaufanie, oraz łatwo je stracić. A trzeba powiedzieć, że raz stracone już więcej nie powróci.
Mimo usilnych starań chłopca, by być poważnym i jak najbardziej dorosłym, nadal często zdarza mu się zachowywać jak dziecko, którym w gruncie rzeczy nadal jest. Na dodatek... Ekhem... Wstyd się przyznać... Ale uwielbia się przytulać. I jak ktoś go głaszcze. Albo drapie. Oczywiście za jego przyzwoleniem. Inaczej ugryzie.
Wygląd:
Delikatnie zbudowana osóbka, o niskim wzroście i jeszcze mniejszej wadze. Mierzy on sobie zaledwie 154 centymetry oraz waży 44 kilogramy. Innymi słowy- wszystko jest w normie. Granicznej. Co nie zmienia faktu, że żebra na jego klatce piersiowej można policzyć bez najmniejszego wysiłku, a kości biodrowe i obojczyki wystają jak u jakiegoś anorektyka. Nie znaczy to oczywiście ze się głodzi, czy trzyma jakiejś diety. Taka po prostu jego uroda. Japończycy są z natury niżsi od innych nacji, odziedziczył to widać po matce.
Czymś, co mocno zwraca u niego uwagę jest alabastrowa skora. Gładka jak kość słoniowa, biała niczym śnieg.  Praktycznie nie możliwym w jego przypadku jest to, by się opalić. W sumie to nawet dobrze, lepiej go sobie nie wyobrażać w "czekoladowej" wersji... To zdecydowanie nie wyglądałoby ładnie. Tak więc jego skóra jest całkowicie blada, jedynie od czasu do czasu, na jego twarzy pojawiają się krwiste rumieńce. Na lewej nodze ma także szpecącą bliznę po wypadku samochodowym, ciągnącą się przez całą łydkę i  część uda.
A skoro już jesteśmy przy twarzy. Składa się z dużych, niebieskich oczu odziedziczonych po ojcu - angliku, przesłoniętych zazwyczaj czarna grzywka, miękkich, malinowych ust, oraz małego, prostego noska. Chłopak ma dosyć irytujący nawyk gryzienia warg w momencie zdenerwowania, a że są one dosyć delikatne to musi używać czasami specjalnej pomadki lekarskiej, aby za bardzo nie pękały i nie kaleczyły się.
Jego włosy są koloru czarnego, półdługie, typowe dla większości Azjatów. Ritsu nie czesze ich jakoś specjalnie, trzymając je w ''Artystycznym nieładzie'', jedynie z rana rozczesując je grzebieniem i pozostawiając sobie samym.
Kiedy nie nosi swojego mundurka to zazwyczaj ubiera się w typowe dla wieku ubrania. Nie trzyma się żadnej kolorystyki czy stylu, wszystko zależy od jego humoru. Wyjątkiem jest medalik na szyi.


Największe wady:
❖Bardzo łatwo się denerwuje.
❖Jest dosyć... Dosyć mocno hałaśliwy.
❖Uparta z niego bestia. Co w sumie można zaliczać momentami nie do wad, ale zalet. Częściej jednak jest to wada, gdyż nawet kiedy widzi, że źle robi to i tak idzie w zaparte.
Zainteresowania:
❖Cosplay.
❖Kaligrafia.
❖Manga i anime.
❖Psychologia.
❖Od dziecka uczy się gry na pianinie. Lubi też śpiewać.
❖Bardzo lubi zajmować się wszelkimi roślinami. Zwierzętami też.
❖Darcie się. Inaczej się tego nazwać nie da.
Dodatkowe:
❖W wieku 12 lat zakochał się w starszym chłopaku, który dawał mu korki z matematyki. To on mu uświadomił jego orientację.
❖Na szyi zawsze ma otwierany medalik.
❖Boi się ciemności. I burzy. A już ciemności w trakcie burzy to w ogóle.
❖Oceanów, mórz i jezior też się w sumie boi.
❖Na nodze ma bliznę po wypadku samochodowym.
❖Jak na geja wyjątkowo lubi leżeć na kobiecych piersiach.
❖Jego matka była japonką, ojciec anglikiem.


Miejsce zamieszkania:
Akademik.
Wykonywany zawód:
Uczeń.