Pokój 12 [Reiner i Sasza]

Krzyknął cicho, kiedy nagle jego świat obrócił się o 360 stopni. Spojrzał zdziwiony na Sakuragiego, który wziął go na ręce.
No, bo to Rei...
To tak, jakby sam diabeł stwierdził, że robi się dobry i zaczął obdarowywać dzieci wiankami.
Zaśmiał się cicho i wtulił w niego.
- Dziękuję, Rei. Jesteś wspaniały. Postaw mnie w kabinie i jakoś sobie poradzę. - Powiedział, patrząc na jego skoncentrowaną twarz.
Zrobiło mu się niesłychanie miło. Białowłosy najwyraźniej przestawał być wobec niego takim skurwielem jak zawsze.
A nawet kilka razy nazwał go po imieniu!
TO już było coś!
Stanął z jękiem na zimnych kafelkach i oparł się o ścianę. Włączył wodę i sięgnął po żel pod prysznic, oraz szampon. Nogi mu strasznie drżały, pokazując, że zaraz zabraknie im sił, by utrzymać to drobne ciało. Umył się pospiesznie i kiedy zaczął się opłukiwać, nie wytrzymał i upadł.
Przed oczami zrobiło mu się ciemno, a powietrze nie chciało opuścić płuc przez kilka dni. Ból był jeszcze gorszy, niż gdyby miał sam tutaj przyjść.
Zacisnął zęby, by nie wydać żadnego zbędnego dźwięku, chociaż miał ochotę wydrzeć się na całe gardło.
- Rei...? - Zawołał słabo. - Mógłbyś mi pomóc?

- Pomyślałby kto, że my jedynie uprawialiśmy dziki seks a nie okładali cię betonowym blokiem z każdej możliwej strony - zauważył. No bo jeszcze rozumiał, gdyby to był ich pierwszy wspólny raz czy coś, ale przecież ich "miłosnych" sesji już trochę było.
Znaczy, sądził, że blondas jest już dostatecznie rozciągnięty tu i ówdzie, no i zahartowany.
A tu się okazuje, że takiego wała. Sevioal był tak obolały, jakby członek Sakuragiego był wielkości i grubości dębu. Metalowego dębu. Z ćwiekami.
Bogowie, to chore.
- Co jest? - Zapytał wchodząc do kabiny i schylając się nad siedzącoleżącym na kafelkach chłopakiem - co mam zrobić konkretnie? - Zamrugał, no bo skąd miał wiedzieć, czy go podnieść, czy gdzieś zanieść, czy, kurde, wózek mu kupić...

- Podnieść mnie. Już się opłukałem, więc muszę tylko dojść, do łóżka... - Mruknął.
Poczekał, aż Sakuragi mu pomoże i opierając się o niego, wytarł się, a potem położył na łóżku.
- Ja nie wiem, czy to przez alkohol, czy coś innego, ale wczoraj byłeś tak twardy, że myślałem, że mnie rozerwiesz. - Zaśmiał się lekko.
Westchnął i obrócił się na drugi bok, zamykając oczy.
- Rei, położysz się obok? Możemy się jeszcze na chwilę położyć... I tak nie jadasz jedzenia ze stołówki. - Poprosił, wyciągając do niego rękę.
Kiedy nie usłyszał odpowiedzi, położył się na plecach i otworzył oczy, wyciągając także drugą.
- No chodź tu do mnie! Z tobą jest cieplej! - Uśmiechnął się.
Przyjrzał się dokładnie białowłosemu. Nie miał związanych włosów, więc okalały mu twarz, łagodząc rysy. Jednak to nie odbierało mu nic z jego piękna. Błękitne oczy, były skierowane na Arielkę, a ten przez chwilę zapomniał jak się oddycha.
Nie mógł nadal uwierzyć w to, że udało mu się usidlić takiego chama.
Ale dzięki niemu czuł się najszczęśliwszą osobą pod słońcem

- Zaraz. - Odpowiedział jedynie, bez słowa zbywając słowa dotyczące jego twardości - wiesz, skoro już mnie rozbudziłeś to zorientowałem się, że nie tylko ty wymagałeś kąpieli, śmierdzę - dodał, demonstracyjnie wąchając własne ramię i krzywiąc się ostentacyjnie.
Wyciągnął rękę by poczochrać wilgotną czuprynę blondyny.
- Zrób mi miejsce i poczekaj chwilę - mruknął idąc w stronę łazienki.

Gorące krople okalały jego ciało gdy stał pod prysznicem z zamkniętymi oczyma, pozwalając by całe jego ciało zostało okryte ciepłą wodą.
JEgo włosy ciążyły, zwłaszcza że miał odchyloną do tyłu głowę, i nadal coś mu się nie zgadzało.
Otworzył błękitne oczy, mrużąc je z lekka i rozmyślając o tym wszystkim.
To... nie tak, że chciał mieć kogoś ważnego.
Właściwie, latami wypierał się wszystkiego i wszystkich, niczemu i nikomu nie ufał, ale tak było bezpieczniej.
Ale Sevioal wydawał się być śmiertelnie poważny.
I to właściwie... Zaczynało być miłe.
Mieć kogoś, komu na tobie zależy.
I wtedy nadeszło to lekkie olśnienie, a oczy Sakuragiego rozszerzyły się w szoku spowodowanym tym, że właśnie uświadomił sobie.
Że już za późno.
Że chce utrzymać przy sobie blondyna, i nieważne co teraz zrobi, że nawet jeśli sam by go teraz odepchnął, wykopał czy cokolwiek, to tym kogo najbardziej by skrzywdził wbrew pozorom nie byłby Sevioal.

- Dobrze, poczekam na ciebie. - Powiedział z uśmiechem.
Przesunął się powoli na bok, robiąc chłopakowi miejsce i obrócił się w stronę, gdzie będzie leżał.
Delikatnie przejechał dłonią po łóżku, uśmiechając się do siebie.
Mógłby tak spędzić resztę życia. Z Sakuragim, codziennie się przy nim budząc, gotując dla niego. Pomagać mu wiązać krawat na ważne spotkania. Czekając na niego w łóżku, wyczekując aż w końcu stanie w drzwiach. Chodząc na randki. Kłócąc się. Po prostu być z nim.
Ale chyba jeszcze bardziej pragnął, by Reiner wyrwał się z macek przeszłości. By to już go nie raniło. Chciałby porozmawiać z jego siostrą, pokazać jej jak bardzo cierpi jej młodszy brat. A jeśli by spotkał tego, przez co to wszystko się stało, nie powstrzymywałby się. Mógłby nawet spróbować go odnaleźć, tylko dlatego, by mu odpłacić te wszystkie lata Reia.
Zamknął oczy, rozmyślając.
Ciekawe, kiedy to dotrze do Sakuragiego? Mimo wszystko jego największym marzeniem, jest usłyszenie od osiemnastolatka słów "kocham cię".
Jednak to wciąż bardzo odległe marzenie.

- A ty co, zasnąłeś? - Zapytał po tym jak wrócił do pokoju. Nadal nagi acz wytarty do sucha, łącznie z nieco potarganą, mokrą czupryną białych włosów.
Wgramolił się na łóżko i przykrył się kołdrą, swoją nogą owijając się wokół nóg chłopaka a ręką obejmując go w talii.
To akurat mało miało wspólnego z jego rozmyślaniami (chociaż nie tak, że wcale).
Główną przyczyną było po prostu zimno.
BYŁA zima, i nawet jeśli u niego w pokoju było bardzo ciepło, to nadal będąc nagim i to takim, kto dopiero wygramolił się spod prysznica... no.
Zimno.

- Nie, tylko rozmyślam - Uśmiechnął się do Sakuragiego, otwierając oczy.
Wtulił się w niego całym sobą, chociaż było to trochę bolesne. Zmarszczył brwi, kiedy poczuł, jak chłopak się trzęsie.
- Aż tak ci zimno? Przytul się bardziej - Pocałował go w obojczyk.
Przymknął oczy, słuchając bicia serca białowłosego. To było taki ciepły i przyjemny dźwięk, który jednocześnie uspokajał i hipnotyzował blondyna.
Dla Ariela ta chwila mogłaby trwać wieczność. Niczego więcej nie potrzebował, oprócz tego chłopaka. Przy nim wszystkie troski i zmartwienia przestawały mieć znaczenie, a sam czas spędzony z nim, wydawał się być magiczny.
Westchnął cicho i wciągnął zapach egzotycznego szamponu i żelu o lekko piżmowym zapachu. Choć sam pachniał podobnie, to jednak na Sakuragim wydawał się zupełnie inny. Jakby był w nim specjalny składnik, który ma otumaniać i przyciągać.
Sevioal podniósł głowę i spojrzał na twarz ukochanego.
- Rei? Jest coś co chciałbyś dostać na urodziny? - Zapytał.
Nawet nie wiedział co go naszło, chociaż sam miał niedługo urodziny, to nagle zechciał się dowiedzieć o tym, co Reiner by chciał dostać.

- Złotą kaczkę na łańcuchu - burknął sennie w blond czuprynę - nie obchodzę urodzin, to bez sensu. Cieszyć się, że jesteś bliżej rok do śmierci, zajebiście - coraz bardziej mamrotańcowo marudził, niemal miażdżąc rybę w ośmiorniczym uścisku - a tak na serio, po prostu nic nie chcę. Nawet osiemnastki nie wyprawiałem - taki uraz z dzieciństwa.
Do teraz pamięta życienia od wszystkich ciotek, składających siarczyste buziaki oślinionymi ustami na jego policzek.
Znaczy, jemu wydawały się wielki i oślinione. I obrzydliwe.
Aż się wzdrygnął i jeszcze bardziej przyczepił do Arielki.
Chwila ciszy.
- Jeśli ty zaraz powiesz, że chcesz do disneylandu, to zdechnę - rozległ się jego przytłumiony, drażniący się głos.

- Nie chodzi o to, by cieszyć się, że jest się rok bliżej do śmierci, tylko, że się urodziło. Ja na przykład bardzo się cieszę, że się urodziłeś i chciałbym świętować z tobą ten dzień. Tym bardziej, że moje urodziny są bardzo blisko twoich. - Wypomniał mu.
Przytulił go mocno, czując, że znów drży.
Ariel na swoje urodziny, skrycie chciałby, by Rei odwzajemnił jego uczucia, ale wiedział, że nie może mu tego powiedzieć.
Zawsze na urodziny dostawał masę drogich prezentów, chociaż jako dziecko chciał jedynie wyjść poza teren posiadłości. Czasem czuł się bardzo samotny, bez nikogo do zabawy w jego wieku.
- Nie, nie chcę jechać do disneylandu. Ale chciałbym, byś mi coś ugotował na urodziny! Jakąś potrawę z twojego kraju! - Powiedział z uśmiechem. - Nigdy nie jadłem orientalnych potraw. Moja mama zawsze mówiła, że takie jedzenie rodzi chęć podróżowania. - Mruknął.
W sumie, to chciałby zwiedzić świat. Chociaż kilka miejsc. Takie podróżowanie na pewno byłoby fajną przygodą. Jeszcze gdyby u boku miał Sakuragiego, to byłby najszczęśliwszym człowiekiem pod słońcem.

- Kupię ci surową rybę. Sushi jak znalazł. A nie, zaraz, to kanibalizm - Odmruknął. Za specjalnie niestety nie gotował. Znaczy- gotował w porządku, dało się zjeść, czasem było całkiem dobre, jedynie bez szaleństw i czysto podręcznikowo - a tak na serio, jedyne czym byś się nie udławił co potrafię zrobić rodzimego, to onigiri. Zapiszę sobie to będę pamiętał - stwierdził, ziewając przeciągle i równie mocno się przeciągając
Wypuścił głośno powietrze nosem.
- Nie jestem taki melodramatyczny jak ty, wiesz? - Dodał - dla mnie urodziny to po prostu normalny dzień. Ale zrobię ci te kulki ryżowe, spróbuję na słodko.

Uśmiechnął się, słysząc zgodę.
- Dziękuję Rei. - Pocałował go w policzek - To wiele dla mnie znaczy.
Przytulił się do niego. Nie mógł przestać myśleć o tym, co mógłby mu dać na urodziny. Nie chciał by to był po prostu zwykły dzień. Chciał zrobić coś wyjątkowego, co by ucieszyło chłopaka. Zmarszczył lekko brwi, rozmyślając. Co Rei lubi tak bardzo, że powoduje to u niego uśmiech?
Przypomniało mu się, jak raz z uśmiechem opowiadał o swoim kocie. Tak, Sakuragi na pewno uwielbiał koty.
Szkoda tylko, że w akademiku nie wolno było trzymać zwierząt. A białowłosy chce sprowadzić swojego pupila, kiedy znajdzie mieszkanie...
To może być cięższe, niż przypuszczał.
Ziewnął cicho, przymykając oczy.
Nawet nie zauważył, kiedy usnął.

Nic nie odpowiedział, jedynie objął ramieniem blondyna i sam zamknął własne oczy.
Urodziny były dniem takim jak każdy inny, z tą różnicą, że oficjalnie można było to czy siamto od określonego wieku.
Naprawdę nie rozumiał o co tyle szumu; jakby już nie było wystarczającego męczenia o walentynki, Wielkanoc, Halloween czy Boże Narodzenie.
Nie lubił styp i imprez koncentrujących się na nim, sam nie wiedział dlaczego, po prostu- tak jak ktoś po prostu nie lubi koloru pomarańczowego albo gorzkiej czekolady.
Nim się spostrzegł to tak samo jak blondas zasnął, w najlepsze zatapiając Sevioalowego w własnym uścisku.

Obudził się po jakimś czasie, przeciągając się niczym kocurek. Ziewnął, zakrywając dłonią usta. Spojrzał z lekkim uśmiechem na białowłosego, który wciąż trzymał go w uścisku. Blondynek delikatnie pogłaskał go po policzku. Podniósł lekko brwi, wyczuwając na nim lekki zarost. Pocałował chłopaka w szczękę tak, by go nie obudzić.
Następnie wyswobodził się powoli z objęć, by się ubrać. Skrzywił się, kiedy siadał. Nadal tyłek bolał go po ostrym seksie z Sakuragim.
Spojrzał jeszcze raz na bezbronnego (chyba...) Reinera, zakładając spodnie. Tyle razem przeszli odkąd pojawił się w tej szkole...
Westchnął cicho. Pomimo tego, że przed nimi jeszcze masa kłopotów, biorąc pod uwagę, że jego rodzina dowiedziała się o ich związku, to czuł się szczęśliwy, przy tym gburze.
Napisał mu karteczkę, że poszedł do siebie i wyszedł z pokoju.

/zt

Przeciągnął się z głośnym ziewnięciem, nogami i jeną ręką nadal obejmując kołdrę w najlepsze.
Zamlaskał i zamrugał, po chwili dopiero ogarniając, że w łóżku jest całkowicie sam- no, tyle dobrego, że Sevioala przynajmniej nie bolało tak, by nie mógł się nie ruszać.
Zapamiętać: nigdy więcej na sucho. A przynajmniej bardziej delikatnie... W końcu nie zawsze pod ręką jest wazelina.
Znaczy, przeważnie nie jest. W końcu to co potrzebne zawsze jest poza zasięgiem.

Chłopak usiadł na łóżku i po krótkim ogarnięciu własnego pobojowiska, którym był pokój, wziął czystą bieliznę i ubrania i poszedł do łazienki, w której też wziął szybki prysznic, zadbał o zębiska, ogolił się z dwudniowego zarostu i związał włosy w małą kitkę, następnie wziął się za sprzątanie; kolejno łazienki jak i pokoju (zdjął przy tym pościel i prześcieradło z łóżka i zmienił na czyste).
Niedługo później wrzucił do swojej torby kilka ważnych rzeczy, wrzucil do worka brudne pranie i wraz z jednym i drugim opuścił własny pokój, zamykając go nastepnie na klucz.

z/t