Imię i nazwisko: Shōta Kagamine.
Nie lubię mojego imienia. Dlaczego? To proste. Ci, co słyszeli o shotaconie, powinni się domyślić, co mnie wkurza w tym imieniu. Przynajmniej zapis nie jest zły.
Pseudonim: Przez własne zachowanie jest nazywany Pchłą lub Pasożytem.
To, że się do kogoś przyczepię i nie chcę odczepić, nie znaczy od razu, że jestem pasożytem!
Wiek: 23 lata.
Moje urodziny wypadają dokładnie w połowie czerwca. Mieć 23 lata to niby fajnie, skoro przyszłość stoi otworem... Akurat. Nie chwalę się, ale jestem nieprzeciętnie inteligentny. Przynajmniej tak twierdzili nauczyciele w Japonii. Przeskoczyłem kilka klas, wyprowadziłem się do Stanów i skończyłem tam studia. To naprawdę wkurzające, bo teraz nie mam za bardzo co ze sobą zrobić.
Pochodzenie: W 1/3 Anglik, w 2/3 Japończyk.
Skoro mam w sobie więcej z Japończyka niż z Anglika, to dlaczego mam europejskie rysy twarzy i tak rzucający się w oczy kolor tęczówek? Dziedziczenie genów to dziwna sprawa.
Rodzina:❖
Leon Kagamine - Ojciec Shōty. Pół Japończyk, pół Anglik. Jest 50-letnim biznesmenem. Nigdy nie zamierzał zakładać rodziny, a ożenił się tylko dlatego, że Kaede zaszła w ciążę.
Dżentelmen od siedmiu boleści. Nie lubię tego człowieka. Traktuje mnie gorzej niż psa. Już bym wolał, gdyby nie zwracał na mnie uwagi. Pracuje w banku i uważa się za kogoś lepszego. To on był tym, przez którego postanowiłem uczyć się w Stanach. Chyba powinienem mu za to podziękować, ale w życiu nie przejdzie mi to przez gardło.
❖
Kaede Kagamine - 46-letnia matka Shōty. Wyszła za mąż pod przymusem rodziny. Praktycznie zawsze przebywa poza domem.
Niewiele lepsza od swojego męża. Chyba powinienem ją nazywać matką, ale nie przejdzie mi to przez usta względem tej kobiety. Nie pamiętam, kiedy po raz ostatni tak ją nazwałem. To nieważne. Prawie nie ma jej w domu. Nawet nie uważam jej za członka rodziny. Za to ona uważa, że nie jestem normalny, bo normalne dzieci w moim wieku nie interesują się psychologią i innymi tego typu rzeczami. Co ona może wiedzieć?
❖
Erika Kagamine - 15-letnia siostra Shōty i Reny. To pogodna i miła dziewczyna, trochę nieśmiała. Chociaż jest przywiązana do brata, ciężko jej nawiązać z nim kontakt.
To nie tak, że coś do niej mam. Lubię patrzeć, jak pod wpływem którejś z emocji palnie coś głupiego, a potem się rumieni. Jej zachowanie jest zabawne. Jest jednak trochę nudna przez to, że tak łatwo ją rozgryźć.
❖
Rena Kagamine - 10-letnia siostra Shōty i Eriki. Dziewczynka o anielskiej urodzie. Zapatrzona w rodzeństwo.
Odkąd pamiętam, wszyscy zachwycali się jej urodą. Chyba jedynie Leon i Kaede pozostali na nią obojętni. Kiedy widuję ją w wakacje albo w święta, zawsze lata za mną jak wierny psiak i o wszystko pyta. Dzięki niej rozumiem, jak się czują ludzie, do których się przyczepię...
❖
Jared Kagamine - 30-letni brat Leona. Nigdy nie był blisko ze swoim bratem i potępiał go za jego zachowanie względem rodziny.
Jared jest jedną z nielicznych osób, które naprawdę lubię. Dzięki niemu mogłem wyrwać się z Japonii i zamieszkać w Stanach. Kiedy skończyłem studia, pomógł mi w przeprowadzce do Anglii, gdzie chciałem zacząć wszystko od nowa. Tutejsza pogoda mnie nie zachwyca, ale nie jest tak źle.
Orientacja: Homoseksualny.
Tak, wolę facetów. Ktoś coś do tego ma? To sprawa indywidualna i nie zamierzam się z tego tłumaczyć... Chociaż w sumie do końca studiów nikogo nie miałem, a teraz zaczynam życie w Londynie, gdzie nikogo nie znam... Romanse z pacjentami są zakazane, nie?
Grupa: Mieszkańcy.
Charakter: Z pozoru Shōta bywa niezwykle naiwny, przez co wydaje się być idealny do zmanipulowania. Przy bliższym poznaniu jednak okazuje się, że manipulacja nim nie jest czymś łatwym. Kagamine nie ma problemu z nawiązywaniem kontaktów z innymi. Potrafi rozmawiać o wszystkim i o niczym. Niezwykle ciekawski, czym często denerwuje ludzi, jednak nigdy się tym nie przejmuje i drąży temat, nawet jeśli grozi mu uszczerbek na zdrowiu. Dużo mówi, wprowadzając swoich rozmówców w złość lub dezorientację. Bardzo tolerancyjny – nigdy nikogo nie ocenia, póki chociaż trochę nie pozna danej osoby i nie lubi, kiedy to on jest oceniany po pozorach.
Kagamine jest w pełni świadom swoich możliwości, co sprawia, że bywa nieco arogancki. Jest sadystyczny i bezlitosny wobec osób, które mu się narażą, pozostając przy tym przerażająco niewinny i dziecinny. Często słyszy, że zachowuje się jak szaleniec. Ludzi zazwyczaj traktuje jak ciekawe obiekty obserwacji – fascynują go ich reakcje i zachowania w poszczególnych sytuacjach. Rzadko odczuwa sentyment. Uważa, że kultura osobista zabiera zbyt dużo energii, więc do wszystkich odnosi się nieformalnie, nie zważając na pozycję zajmowaną przez daną osobę. Wyjątkiem są sytuacje w pracy - wobec przełożonych zachowuje się jak wzorowy, nieco surowy nauczyciel. Wystarczy zostawić go na sekundę samego z uczniami, by pokazał swoje prawdziwe "ja". Lubi obmacywać innych i nie krępuje się przy tym. Jego problem polega na tym, że kiedy to on jest obłapiany, staje się bezbronny i uległy. Wystarczy się zanadto zbliżyć do jego twarzy, by oblał się mocnym rumieńcem. Nie lubi znajdować się w takich sytuacjach, a jeszcze bardziej nie lubi, kiedy ktoś odkrywa jego słabości.
To, co napawa go największą irytacją, to nuda. Nienawidzi jej i zrobi wszystko, by mieć coś do zrobienia. Najczęściej zaszywa się w miejscu, z którego dobrze widać ludzi i obserwuje ich. Ma nawyk mówienia do siebie. Osobiście twierdzi, że to nudne i stanowczo woli, kiedy ktoś słucha jego monologów.
Ja naprawdę czasami powinienem się powstrzymać od swojego gadania. Wiem to, ale zabawnie jest patrzeć, jak ktoś się na mnie irytuje. Gorzej, jeśli muszę później wiać. Nie to, że nie potrafię być poważny. Potrafię. Ale to nudne i męczące.
Wygląd: Shōta nie należy do osób najwyższych. Mierzy zaledwie 160 cm, przy czym waży 46 kg. Uważa się za osobę szczupłą, ale jest najzwyczajniej w świecie chudy. Nie przepada za wypominaniem mu tego. Przez swój wzrost i wygląd nie jest brany na poważnie. Ma nieco postrzępione czarne włosy, które opadają na oczy i policzki. Jego oczy są lekko skośne i mają intensywną, błękitną barwę, przez którą od zawsze przyciągał uwagę innych. Jest blady – ciężko mu się opalić, chociaż jego siostrom wystarczy kilkanaście minut na słońcu, by ich skóra przybrała brązowawy odcień. Jego pachy, klatka piersiowa czy nogi nie noszą oznak owłosienia, co go trochę krępuje. Nigdy nie miał też okazji się ogolić, gdyż zarost u niego nie wystąpił. Uważa, że to kwestia genetyczna, ale nie jest pewien, czy po kimś to dziedziczył, czy może któryś z jego genów zmutował. Ma wąską talię, a jego sylwetka jest na tyle drobna, by w tłumie wziąć go za młodą dziewczynę – co prawda płaską, ale jednak. Na szyi zawsze nosi łańcuszek z dwoma nieśmiertelnikami, które znalazł w rzeczach po swoim dziadku. W lewym uchu nosi srebrny kolczyk w kształcie małego kółka.
Jeśli chodzi o ubiór, Shōta gustuje w ciemnych rzeczach. Najczęściej ubiera się w czarną bluzkę, której rękawy podwija do łokci, przyduży biały podkoszulek i dżinsy – czarne lub granatowe. Na głowę ubiera ciemny kaszkiet. Gdy przychodzi do pracy, ma na sobie dżinsy i ciemną lub białą koszulę – jej kolor zależy od nastroju Shōty. Krawatu i marynarki nie nosi. Kawałek kolorowej szmaty, jak zwykł nazywać krawat, przeszkadza mu i ma wrażenie, że zaraz się w nim udusi. Kiedy jest już zmuszony go założyć, wiąże go luźno, by nie był zbyt blisko szyi. Jeśli chodzi o marynarkę, Shōta czasami wkurza ludzi, których nie powinien i podczas ucieczki mógłby zostać za nią złapany. Zawsze ma przy sobie torbę z notatkami potrzebnymi mu na lekcje, w której nosi również nóż sprężynowy - tak na wszelki wypadek. Drugi z noży zwykle umieszcza w kieszeni, zaraz obok swojego telefonu.
"Jesteś mały, słodki i kto by się nie zakochał w takiej twarzyczce i tych ślicznych oczkach?" Osoba, która to powiedziała, otrzymała śliczną, płytką ranę na wewnętrznej stronie dłoni, którą chciała mnie obmacać. To irytujące, że mając 23 lata, nie mam doświadczenia w goleniu tej swojej "słodkiej twarzyczki".
Największe wady:❖Gaduła;
❖Dziecinny;
❖Ciekawski.
No co? Każdy ma jakieś wady, nie? Też jestem człowiekiem.
Zainteresowania:❖Obserwowanie ludzi;
To swoistego rodzaju hobby, któremu mogę się oddać w każdej chwili. W końcu reakcje ludzi są niezwykle interesujące!
❖Anime i mangi.
Urodziłem się w Japonii - byłoby hańbą, gdybym tego nie znał! Anime nie istnieje bez mangi, a manga nie istnieje bez anime.
Dodatkowe:Co mogę o sobie powiedzieć? Uwielbiam czereśnie i banany. No i ananasy. Kakao mógłbym pić litrami, za to kawę wezmę do ust jedynie wówczas, gdy zostanę do tego zmuszony. Nie przepadam za gorzkimi rzeczami - wolę te słodkie. Herbatę słodzę średnio ośmioma łyżeczkami cukru. Moim ulubionym daniem jest sushi. O ile je uwielbiam, o tyle nienawidzę oczu martwych ryb - wymiotuję na ich widok, ale cichosza. Lepiej, by to się nie wydało. Uwielbiam, kiedy ktoś mnie głaska po głowie - staję się wówczas podatny na obietnice, które muszę później, niestety, spełniać. W ogóle lubię być głaskany, ale mam łaskotki i kiedy ktoś zacznie mi jeździć palcami po bokach ciała, zaczynam się śmiać i wiercić. Jestem zdeklarowanym ateistą i niektórzy uważają, że strasznie filozofuję. Nie wiem dlaczego, skoro tylko wygłaszam swoje zdanie. Coś jeszcze o mnie? A, no tak. Nie jestem zbyt silny. Moimi drogami ratunku są noże, chyba że mam gdzie zwiać. Jestem dość szybki.
Miejsce zamieszkania: Mieszka w bloku na najwyższym piętrze.
Wykonywany zawód: Prowadzi gabinet psychoterapii, a w wolnych chwilach daje korepetycje z języka japońskiego.
Jared pomógł mi z mieszkaniem, ale przecież nie będę żył na jego koszt. I tak mam u niego dług. Tak w sumie mój "gabinet" to nie jest gabinet. Pomagam dzieciakom, których rodzice chcą prywatności i nie zamierzają ujawniać, że ich dziecko ma nierówno pod sufitem. Ale nudziło mi się w wolnych chwilach. Chyba dlatego zacząłem dawać korepetycje.
Indeks 
