Różyczkowo

Chyba jedyna osoba w szkole, która poznała prawdziwą płeć Rosalie w najgłupszy chyba możliwy sposób. Dziewczyna traktuje go czasem jako przytulankę, bo - jakby nie patrzeć - jest wyższy od niej tylko o półtora centymetra, lub maskotkę. Ewentualnie talizman na szczęście. I chociaż jego pewność siebie nie raz sprawia, że Rose automatycznie traci zalążki własnej, lubi tego... Misia. Bo inaczej po prostu nie umie go nazwać, no.

Były chłopak którejś z rzędu psiapsiółki Rose. Na nieszczęście dziewczyny ten chyba ją całkiem dobrze pamięta, gdyż inaczej nie da się wytłumaczyć tego zdumionego wyrazu na jego twarzy, gdy tylko widzi gdzieś przebraną za chłopaka Rosalie. Sama zainteresowana próbuje odsunąć od siebie wszelkie podejrzenia co do jej prawdziwej tożsamości.

Po prostu dobry znajomy, czy tam już nawet dobry kumpel. I chociaż zdaje się wiedzieć o tym, że René wcale chłopaczkiem nie jest, jakoś nie wnika w to, co jego domniemany kolega ma między nogami. Ba, nawet ma czasem perfidnie dmuchać jej (czy tam mu; już czasem się jej te rodzajniki pierdzielą) dymem z papierosów prosto w nos, nawet go lubi. W końcu nie tylko ona boi się głębin...

Dobra przyjaciółka, którą Rosie nałogowo musi okłamywać. Czemu? Cóż. Poznały się kiedyś na mieście, a jak wiadomo - Rose nie znosi swojej peruki i chodzenia w porciętach, więc Króliczek siłą rzeczy poznała ją jako dziewczynę. Właściwie od razu się zaprzyjaźniły. Ze strony Rosaline była to przyjaźń na zasadzie "polubię cię, bo nie tylko mnie starzy załatwili odrobinkę dziwnym imieniem". Jednakże z czasem serio polubiła tę białowłosą osóbkę, tylko... Zawsze jest jakieś cholerne "ale", co nie? Dokładnie. Liliannea jest święcie przekonana, że Rosealily i René to tak naprawdę dwie różne osoby! I chociaż obie "tożsamości" Rose lubią tę kicałkę, Rosie wciąż nie ma odwagi, by wyznać Lilce, jak w istocie wygląda sprawa z tym wymalowanym blodynkiem. Cóż, przynajmniej nie palnęła, że są bliźniaczym rodzeństwem...