Imię/Imiona i nazwisko: Charles Oliver Griffiths
Pseudonim Najczęściej zwracają się do niego po nazwisku.
Wiek: 38 lat
Pochodzenie: Wielka Brytania
Rodzina: Matka oraz młodszy brat
Orientacja: Prawdopodobnie biseksualna
Grupa: Personel
Status: Dyrektor (Jeśli ma możliwość, okazjonalnie wykłada ekonomię.)
Charakter: Pozory każą sądzić, że pan Charles jest człowiekiem skrajnie nieprzystosowanym do społeczeństwa. Bez życzliwości, zrozumienia, a niektórzy powiedzą nawet, że brak mu zasad moralnych bez których przecież niemożliwym jest funkcjonowanie wśród ludzi. Tylko kiedy człowiek taki jest potentatem wielkiej korporacji, która pod jego okiem przynosi wielkie zyski, ciężko do końca zrozumieć ideę jego działań. I tylko ci, którzy wiedzą, że cierpi on na zespół Aspergera zrozumieją dlaczego jego zachowanie w różnych sytuacjach jest tak skrajne. Zrozumieją nawet, że to co ogół uważa za skrajność, jest całkiem dobrym wyjściem w radzeniu sobie z taką przypadłością.
Pod słowem skrajność kryją się przypadki bezlitosnego zwalniania ludzi, ale i przekazywanie wielkich pieniędzy na akcje charytatywne. Griffiths nie uznaje półśrodków patrząc na świat tylko przez pryzmat czerni i bieli. Tak naprawdę gdyby nie doradcy, którzy dbają o to, by dokładnie, pod każdym kątem przedstawić mu problemy firmy, zapewne nie osiągnąłby takich sukcesów. Wobec tego, mimo jawnej niechęci do egzystowania wśród ludzi, jest od nich w pewien sposób uzależniony. Poza tym, ludzie raczej za nim nie przepadają, Charles bywa okropnie zimny i przykry (nie zawsze przypadkowo) jest bowiem zupełnie świadom swoich ułomności, a czasem potrafi ją bezwzględnie wykorzystywać jako zasłonę, mając na uwadze to, że dzięki temu usprawiedliwi swoje kąśliwe uwagi.
Nie licząc już tego, że w praktyce jest chory, to wbrew temu co sądzą niektórzy, ma on silne poczucie moralności, które zostało mu wpojone przez wymagających rodziców. Był to pewien wymóg, który jako jeden z ważniejszych czynników pomógł mu przystosować się do życia w społeczeństwie, a nawet więcej. Stworzyli prawdziwego angielskiego dżentelmena, który... niestety nigdy nie chciał nim zostać.
Charles jest też dobrym obserwatorem, ale działa na wypracowanych schematach. Po zachowaniu potrafi określić czy człowiek, który z nim rozmawia kłamie, jest szczęśliwy, lubi go bądź nienawidzi. Nie zawsze to działa, ale na przestrzeni lat udało mu się doprowadzić to do takiego stopnia zaawansowania, by przeciętny człowiek przy umiarkowanym stopniu zżycia z nim, nie zauważył niczego dziwnego. Jednak osoby przebywające w jego towarzystwie dłuższy czas na pewno dostrzegą coraz więcej szczegółów świadczących o problemach z egzystencją wśród ludzi. Wychodzą wtedy braki w podstawowej wiedzy, kłopotliwe przyzwyczajenia, uszczypliwość oraz sucha szczerość.
Pomijając niechęć do asymilacji, Charles jest prawdziwym rekinem finansowym. Ekonomia jest jego konikiem i własnie dzięki temu obsesyjnemu zainteresowaniu nie miał problemu z prowadzeniem firmy, która została mu przekazana po śmierci ojca. Niestety, jest też człowiekiem, który szybko się nudzi, a nuda wprowadza go w melancholię, albo agresję, dlatego często eksperymentuje, niestety nie tylko na sobie. Bez skrupułów potrafi wykorzystać nawet bliskie osoby do udowodnienia jakiejś chorej teorii. Jedyną rzeczą z którą nie eksperymentuje, jest jego własna seksualność i wszystko co z nią z wiązane. Zasłaniając się niechęcią, ukrywa swoje obawy przed niezrozumieniem i brakiem akceptacji, których jest pewien w stu procentach. Przecież on sam czasem nie może ze sobą wytrzymać.
Jako dyrektor jest... kategoryczny i nieprzejednany, ale o dziwo całkiem cierpliwy przynajmniej w sprawach, które dotyczą samej placówki. Wobec uczniów jest raczej obojętny, jak i wobec całej rzeszy obcych mu ludzi.
Wygląd: Charles nie jest urzeczywistnieniem idealnego partnera. Niewiele kobiet czy mężczyzn spogląda w jego kierunku z zainteresowaniem. Nic jednak dziwnego. Griffihts Nie ma w sobie nic z modelowego przykładu męskiego ciała. Zdecydowanie daleko mu do doskonałej rzeźby prężącej mięśnie. Sylwetkę ma raczej suchą, choć wysoką, przez co sprawia wrażenie pająkowatego. Nie jest przystojny, a można nawet pokusić się o stwierdzenie, że jest po prostu do bólu przeciętny. Bo przecież nie ma nic ciekawego w pociągłej, bladej twarzy o zbyt wystających kościach policzkowych i zbyt prostym nosie wyglądającym jakby wyciosał go niewprawny rzeźbiarz zapominając o naturalności dzieła. Niewielkie zielone oczy są wiecznie podkrążone od braku odpowiedniej ilości snu i zdają się być osadzone zbyt głęboko, a wąskie brwi niemal zawsze zbiegają się nad nimi tworząc na wysokim czole pionową zmarszczkę. Usta z kolei to zwykle wąska, długa kreska, która przy uśmiechu wędruje aż do uszu dając wrażenie sztuczności. Czas wyrył też na tym obliczu kilka drobnych zmarszczek, jak choćby te przy ustach powstałe zapewne przez robienie wciąż tego samego grymasu; czy te głębsze, którymi poznaczone jest całe czoło... Owszem, Charles mógłby tuszować mankamenty swojej urody gdyby tylko mu na tym zależało. Mógłby na przykład nie zaczesywać czarnych włosów do tyłu, a pozwolić im zasłonić zmarszczki i zbyt duże czoło. Mógłby uśmiechać się szczerze, aby pozbawić sztuczności wyraz swojej twarzy, mógłby też spać... jednak przecież jest tyle spraw do przemyślenia.
Choć doskonale zna się na obecnych trendach mody, nie podąża za nimi uznając to za stratę czasu, który może wykorzystać produktywniej niż na zastanawianie się w co powinien się ubrać. W swojej szafie ma setkę dokładnie tak samo wyglądających garniturów, swetrów, spodni oraz płaszczy. Wszystko w różnych odcieniach bieli, szarości i czerni. Jeśli któreś się zniszczy, zostaje wymienione na dokładnie taki sam egzemplarz, lub bardzo podobny.
Największe wady:
Ma lekki syndrom zespołu Aspergera więc:
❖ Nie radzi sobie z drobnymi zmianami w życiu, jak choćby wypicie innej niż zwykle herbaty, czy zjedzenie makaronu innej firmy niż zwykle przez niego wybierana.
❖ Koniecznie musi dokończyć już rozpoczętą czynność.
❖ Czasem ma trudności z właściwym rozpoznaniem ludzkich zachowań. Wielu z nich po prostu się nauczył i choć ich nie rozumie, to akceptuje ze społecznego przymusu.
❖ Czasem ironię, podobnie jak i żarty bierze bardzo dosłownie.
❖ Zdarza mu się nieświadomie traktować ludzi przedmiotowo.
❖ Wykazuje niewiedzę odnośnie powszechnie znanych faktów, jak na przykład położenie geograficzne państw, czy nazwy planet.
Zainteresowania:
❖ Szeroko pojęta ekonomia.
❖ W zaawansowanym stopniu psychologia, przez co uważa, ze żaden psychiatra i psycholog nie jest i nigdy nie będzie mu potrzebny.
Dodatkowe:
❖ Stanowisko dyrektora prestiżowej szkoły otrzymał… po znajomości. Jest to pewien niegroźny eksperyment, który został opracowany przez niego samego i jego przyjaciela, mający na celu sprawdzenie się na stanowisku wymagającym większego nakładu cierpliwości i wyczucia.
❖ Odziedziczył korporację zajmującą się produkowaniem części samolotów.
❖ Posiada licencję pilota zawodowego.
❖ Prowadzi swój dziennik w którym zapisuje wszelkie uwagi dotyczące obserwacji ludzkich zachowań. Jest to przyzwyczajenie, które zostało mu z lat dziecięcych.
❖ Jednym ze sposobów na skołatane nerwy jest… śpiew. Bynajmniej nie jego własny. Koniecznie męski głos najlepiej a capella.
❖ Drugim sposobem jest palenie papierosów
❖ Unika alkoholu i wszelkich substancji, które mogłyby zaburzyć jego koncentrację i zdolność logicznego myślenia.
❖ Nigdy nie był w związku i jak sądzą niektórzy jest… prawiczkiem.
Miejsce zamieszkania: Apartament w centrum.
Wykonywany zawód: Obecnie Dyrektor szkoły, choć Griffiths Company cały czas jest pod jego okiem.
Indeks 
