Imię/Imiona i nazwisko: Cian Sean Bendtner.
Pseudonim: Sean.
Wiek: 18 lat.
Pochodzenie: Irlandia Północna, Belfast.
Rodzina: Rozbita. Rodzice po rozwodzie, matka wraz z młodszą siostrą zostały w rodzinnym mieście, Sean zaś z ojcem wylądowali w Anglii. Mieszkają w Londynie od kilku lat.
Orientacja: Homoseksualista.
Grupa: Collage.
Szkoła: College Traditional Royal School.
Przedmioty/Profil: Zarządzanie i administracja.
Status: –
Charakter: Sean, chłopiec o nieprzeciętnej inteligencji i trudnym charakterze. Młody mężczyzna, z awanturniczą naturą skrzętnie skrywaną pod maską zdystansowania i obojętności. Chłodu, niejednokrotnie ciężkiego do przełknięcia. Będący indywidualistą, rzadko się mylącym, w większości przypadku jednak mającym racje. Wykłócającym się, walczącym i drapiącym słusznie, w uzasadnionym celu. Prędzej czy później trafia w sedno, nie wątpi w samego siebie, swoje możliwości, inteligencje i instynkty. Jego racja. Jego przeklęta, niezastąpiona pewność siebie. Arogancja. Niewątpliwie ma narcystyczne skłonności, zdarza mu się wpadać w samozachwyt ubrany w ładne słowa, tak zwany „obiektywizm”. Podobno zna siebie na wylot, potrafi podjąć najlepsze decyzje samodzielnie, bez niczyjej rady i pomocy. Wysłucha innych chętnie, bez najmniejszych problemów weźmie na barki nie swoją odpowiedzialność, jednak większość komentarzy skierowanych do jego osoby, spłynie po nim zupełnie. Zostanie pominięta, niewysłuchana bądź zignorowana. Ma brzydki nawyk milczenia, gdy powinien mówić oraz wykłócania się, kiedy najlepszym wyjściem byłoby zamknięcie ust. „Takt” jest czymś co doskonale rozumie, zasadniczo przestrzega, woląc przemilczeć prawdę, niż wypluć ją z siebie w postaci paru brzydkich, bezsensownych dla słuchacza, słów. Wydaje się kurtuazyjny, pozornie grzeczny i miły. Wizerunek kulturalnego chłopca leci jednak na łeb, na szyję, przy drugim spotkaniu, gdy cięty język wychodzi na prowadzenie, spychając „w urwisko” uprzejmość. Jest ironiczny, bywa niemiły. Ma niesprecyzowane poczucie humoru, które większość ludzi nazywa „czarnym”. Bawi go niewiele rzeczy, jeszcze mniej go rusza. Na szczęście, krzywdą innych zdaje się okazywać zainteresowanie, bezbronnym pomorze, a biednym… W większości rzuci parę monet. Wierzy w swój instynkt. Jest tylko człowiekiem, zdarza mu się popełniać błędy, jednak nie potrafi ich przełknąć. Jest perfekcjonistą. Tak chce, tak ma być. Nie przyjmuje porażki, ucieczki oraz kapitulacji. Zdaje się, że do serca wziął sobie powiedzenie „po trupach do celu”.
Wygląd: O dziwo Sean, Cian, po prostu Bendtner nie należy do typowych przystojniaków, rodem z wyidealizowanego świata. Nie posiada prawie dwóch metrów, idealnego, proporcjonalnego ciała i magnetycznego spojrzenia. Właściwie to ze wzrostem dokładnie stu osiemdziesięciu centymetrów, nie wyróżnia się w tłumie, spogląda większości rówieśnikom prosto w oczy, nie unosząc głowy, ani jej nie pochylając. Jego sylwetce brakuje typowo męskiej budowy: szerokich barków i wąskich bioder. Ładnie rozbudowane plecy nie mają nic wspólnego z umięśnieniem pływaka, a lekko zaokrąglone biodra wyglądają jak u kobiety nieobdarzonej figurą klepsydry. Właściwie to przy głębszym przyjrzeniu się można dojrzeć lekko zarysowaną talie, brzydkie wcięcie, które ukrywa pod koszulami, swetrami czy skórzanymi kurkami. Nieproporcjonalnie długie, zgrabne nogi, nigdy nie pomagały mu w snuciu jeszcze dziecięcych marzeń o wyglądzie typowego macho. A delikatne rysy twarzy z wiekiem pozostawiały coraz mniej miejsca na podobne wyobrażenia. Koniec końców wyrosła z niego nieco androgeniczna osoba. Uroczy, ładny chłopiec, którego nie sposób nazwać „przystojnym”. Pięknym, rozkosznym, delikatnym – prędzej. Jedynie diabeł w jego oczach, psuje tą idealną wizję niewinnego nastolatka. Piwne tęczówki, zamiast pomagać w tworzeniu złudzenia pociesznego chłopaka, jedynie podkopują ją. Spojrzenie jest chłodne, przenikliwe i uważne. Nieprzyjemne. Dojrzalsze niż można byłoby spodziewać się po osiemnastolatku. Prosty, zgrabny nos jest często marszczony w wyrazie obrzydzenia bądź zniechęcenia. Brew ma zwyczaj irytująco się unosić, doprowadzając zidiociałego rozmówcę do szału, usta wykrzywiać w brzydkim grymasie, gdy ktoś za mocno naciśnie, a Sean zacznie pękać niczym szklanka.
Jest prawdziwym fanem biżuterii i dopasowanych spodni. Spotkać go w bojówkach: coś niesamowitego, dojrzeć brak srebra na jego dłoniach: koniec świata. Jest sentymentalnie przywiązany do każdego pierścionka, bransoletki i wisiorka. Najczęściej nosi okulary, rzadziej zakłada soczewki. Włosy farbuje w przeróżnych odcieniach czerwieni: aktualnie padło na bordo.
Największe wady:
Jest odrobinę narcystyczny. Bywa egoistyczny. Na nieprzyjemne, przerażające czy niebezpieczne sytuacje reaguje agresją. Zdarza mu się robić z igły widły, doszukując się problemu, tam gdzie go nie ma.
Zainteresowania:
Muzyka, sport, i jeszcze więcej sportu. Między nieudanym wyrabianiem sobie mięśni, książki. Dużo książek, podręczników, gazet; najczęściej do jego dłoni wpadają kryminały z niebanalną historią miłosną w tle. Jak na ironię, lubi temat konfliktów zbrojnych.
Dodatkowe:
Jest palaczem uzależnionym od czekolady i słodkości. Ma poważną wadę wzroku (krótkowzroczność). Nie ma za grosz poczucia piękna, dwie lewy łapy przy pracach manualnych i wygląda na to, że poważne problemy z głosem. Swojego czasu, jeszcze będąc dzieciakiem, aktywnie trenował akrobatykę sportową.
Miejsce zamieszkania: Akademik.
Wykonywany zawód: Brak.
Indeks 
